یک ETF سنتی چیست؟

برای یادگیری بازار ارز جهانی به صورت رایگان کلیک کنید: آموزش فارکس

ETF یا صندوق سرمایه گذاری مشترک – کدام بهتر است؟

آ.: تد، دیدگاه من در مورد اکثر محصولات این است که زمینه مهم است. محصولی که می تواند برای یک موقعیت خوب باشد، می تواند برای موقعیت های دیگر بد باشد.

صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک باز سنتی و ETF (صندوق‌های قابل معامله در بورس) شباهت‌های زیادی دارند. در هسته آنها، هر یک مجموعه ای از پول نقد است که با فروش سهام صندوق به سرمایه گذاران جمع آوری شده است. سپس آن وجه نقد توسط مدیران صندوق بر اساس اساسنامه صندوق به نمایندگی از صاحبان صندوق در اوراق بهادار سرمایه گذاری می شود. همه صاحبان سهام این صندوق، مالکان متقابل همه اوراق بهادار صندوق هستند، از این رو «صندوق مشترک» نامیده می‌شود. هزینه های مدیر برای صندوق های ETF معمولاً کمتر از صندوق های سنتی است، اما نباید فرض کنید یک ETF سنتی چیست؟ که یک ETF خاص از یک صندوق سنتی خاص هزینه کمتری دارد.

هم صندوق‌های سنتی و هم صندوق‌های ETF به فرد اجازه می‌دهند با تقریباً هر مقدار پول، یک سبد سهام متنوع ایجاد کنند. شما می توانید هر دو نوع وجوه را تقریباً در هر شرکت کارگزاری در آمریکا دریافت کنید.

بیاموزید که چگونه روال مالی خود را تغییر دهید بهترین ایده های جدید در جشنواره پول در 21 سپتامبر و 22 سپتامبر در نیویورک. به کری شواب، رئیس بنیاد چارلز شواب بپیوندید.

هنگام خرید یا فروش سهام صندوق هزینه هایی وجود دارد. به عنوان مثال، اگر از طریق یک «مشاور» که به عنوان کارگزار عمل می کند وجوهی را به دست آورید، ممکن است هزینه فروش بپردازید. اگر در Fidelity، Vanguard یا سایر شرکت‌های کارگزاری بزرگ حساب دارید، ممکن است هنگام خرید وجوهی که توسط آن شرکت اداره نمی‌شوند، هزینه تراکنش بپردازید. Fidelity معمولاً برای خرید صندوق پیشتاز از شما کارمزد دریافت می کند. هیچ صندوقی رایگان نیست حتی اگر هیچ کارمزد معامله ای برای خرید یا فروش یک صندوق وجود نداشته باشد. ممکن است بعداً دلیل آن را توضیح دهم.

تفاوت‌های بین صندوق‌های سنتی و ETF که بیشترین تأثیر را دارند، کارایی مالیات و تدارکات خرید یا فروش سهام صندوق است.

زمانی که مدیر یک صندوق مشترک سنتی بخواهد اوراق بهادار صندوق را تغییر دهد، مدیر دارایی‌های موجود را برای سود یا زیان می‌فروشد. اگر این معاملات منجر به زیان خالص برای سال شود، از زیان برای جبران سودهای متحمل شده در آینده استفاده می شود و سهامداران بلافاصله تحت تأثیر قرار نمی گیرند. اگر این معاملات منجر به سود خالص شود، آن سود خالص باید بین سهامداران توزیع شود و در صورت نگهداری در حساب مشمول مالیات به IRS گزارش شود.

در مقابل، زمانی که مدیر یک ETF می‌خواهد اوراق بهادار صندوق را تغییر دهد، مدیر ممکن است به سادگی دارایی‌های موجود را برای سود یا زیان بفروشد، اما در بسیاری از موارد، روش متفاوتی را انتخاب می‌کنند که منحصر به ETF است که شامل چیزی به نام است. "واحدهای ایجاد." من قصد ندارم در مورد نحوه عملکرد دقیق آن صحبت کنم، اما این نوعی تبادل مشابه است که باعث فروش نمی شود. در نتیجه، ETFها نسبت به صندوق‌های سنتی کارآمدتر از مالیات هستند، زیرا تمایل به توزیع سود سرمایه بسیار کوچک دارند. این فرآیند کامل نیست و برخی از ETF ها، به ویژه آنهایی که از اهرم استفاده می کنند، می توانند توزیع سود قابل توجهی داشته باشند و از مالیات کارآمدی دور هستند.

در مورد تدارکات خرید یا فروش وجوه، صندوق‌های مشترک سنتی مستقیماً با مدیر صندوق به ارزش خالص دارایی (NAV) خرید و فروش می‌شوند. معاملات فقط در پایان روز انجام می شود.

صندوق های قابل معامله در بورس و دقیقاً همین هستند. سهام را می توان در طول روز در بورس ملی خرید و فروش کرد. از آنجایی که هر اوراق بهادار در صندوق در طول روز در حال تغییر ارزش است، معمولاً بین قیمتی که هنگام خرید ETF می پردازید (یا هنگام فروش دریافت می کنید) و NAV اوراق بهادار پایه تفاوت وجود دارد. معمولاً این تفاوت اندک است، اما زمانی که بازارها نوسان دارند، تفاوت های نامطلوب بزرگی ظاهر می شود.

به طور کلی، برای حساب های مشمول مالیات، ETF ها ممکن است به دلیل کارایی مالیاتی دارای مزیت باشند. معامله گران فعال تر تمایل دارند ETF ها را ترجیح دهند زیرا می توانند در طول روز معامله کنند. برای سرمایه گذاران بلندمدت که اغلب معامله نمی کنند، هر دو شکل صندوق می توانند انتخاب های خوبی باشند. با هر کدام، می‌خواهید بدانید که مدیر دقیقاً با پول شما چه خواهد کرد و هزینه‌های آن قبل از خرید چقدر است.

اگر سوالی از دن دارید ، لطفا برای او ایمیل بزنید با "پرسش و پاسخ MarketWatch" در خط موضوع.

دن مویسند یک برنامه ریز مالی در Moisand Fitzgerald Tamayo ارائه خدمات به مشتریان در سراسر کشور از دفاتر اورلاندو، ملبورن، و تامپا فلوریدا. نظرات او فقط برای مقاصد اطلاعاتی است و جایگزینی برای مشاوره شخصی نیست. با مشاور خود در مورد آنچه که برای شما بهتر است مشورت کنید. برخی از سؤالات خواننده برای کمک به ارائه موضوع ویرایش شده است.

یک ETF سنتی چیست؟

بسیاری از بنگاه‌های اقتصادی و شرکت‌های تجاری برای گسترش فعالیت‌های خود به تأمین مالی احتیاج دارند. این فرایند در طول تاریخ شکل‌های مختلفی به خود دیده است. با ظهور تکنولوژی بلاکچین، روش‌های جدیدتری مبتنی بر این فناوری شکل‌ گرفته که شرکت‌ها از آنها برای تأمین مالی استفاده می‌کنند. با این‌ حال، این فرایندها گاهی ممکن است سخت و زمان‌بر باشد.

به گزارش راه پرداخت؛ در گذشته شرکت‌ها باید فرایندهای سخت و گاه طاقت‌فرسایی را برای ارزش‌گذاری و کسب مجوزهای لازم طی می‌کردند تا بتوانند بخشی از سهام خود را در قالب عرضه اولیه سهام یا همان IPO به سرمایه‌گذاران متقاضی بفروشند. شرکت‌ها از این طریق می‌توانستند سرمایه مناسبی برای توسعه فعالیت‌های خود به دست بیاورند، ولی همان‌طور که بیان شد، با ظهور و گسترش فناوری بلاکچین، روش‌های نوینی برای تأمین سرمایه در اختیار شرکت‌ها قرار گرفته است که محدودیت‌های روش IPO را ندارند.

از میان آنها می‌توانیم به عرضه اولیه سکه (ICO) و عرضه توکن بهادار (STO) اشاره کنیم. هر کدام از این روش‌ها مزایا و معایب خاصی دارند؛ با این‌ حال، در مجموع می‌توان روش STO را بهتر و موفق‌تر از ICO دانست. این روزها که صحبت از توکن‌های بهادار و سهام دیجیتالی بیشتر شنیده می‌شود، باید یک‌ بار به گذشته نگاه و دلیل شکست ICOها را مرور کنیم.

عرضه اولیه سکه یا ICO چیست؟
روش عرضه اولیه سکه (Initial Coin Offering – ICO) را می‌توان یکی از اولین روش‌های تأمین سرمایه مبتنی بر بلاکچین دانست. این روش در واقع ترکیبی از تأمین مالی جمعی و عرضه اولیه سهام در دنیای دیجیتال است. دقیقاً همانند روش عرضه اولیه سنتی که مقداری سهام با قیمتی مشخص در اختیار سرمایه‌گذاران قرار می‌گیرد، در ICOها نیز مقداری توکن ایجاد شده و در ازای مبلغی مشخص به خریداران منتقل می‌شود.

کاربرد این توکن‌ها، بسته به نوع شبکه و کارکرد پروژه، ممکن است متفاوت باشد. برای مثال، آنها ممکن است نقش اوراق بهادار و سهام یک پروژه رمزارزی را داشته باشند یا یک توکن کاربردی باشند و از آنها بتوان برای خدمات یک شبکه استفاده کرد.

در سال 2017 و هم‌زمان با رشد نجومی بازار رمزارزها، استقبال شگفت‌آوری از ICOها شد و تعداد بسیار زیادی از پروژه‌ها در قالب روش ICO اقدام به تأمین سرمایه کردند. سهولت به‌کارگیری روش ICO باعث شکل‌گیری سوءاستفاده‌ها و کلاهبرداری‌های متعددی شد. علاوه بر این، بسیاری دیگر از این پروژه‌ها در دستیابی به اهداف خود ناکام ماندند و شکست خوردند. همین موضوع باعث شکل‌گیری ابهامات زیادی در روش ICO شد و کارشناسان به این موضوع پرداختند که چرا این ICOها شکست خوردند.

شکست رویدادهای عرضه اولیه سکه، ریشه در مسائل مختلفی دارد؛ اما مهم‌ترین آنها از این قرارند:

1. تناسب نداشتن با نیاز بازار
بر اساس آمار منتشرشده، بیش از نیمی از ICOهایی که از سال 2017 تا به‌ حال انجام شده، با شکست مواجه شده‌اند. عدم تناسب با نیاز بازار را می‌توان یکی از دلایل شکست این پروژه‌ها دانست. آنها در واقع محصولی را توسعه دادند که مردم هیچ نیازی به آن نداشتند و در نتیجه مورد استقبال نیز قرار نگرفت؛ بنابراین، پیش از هر چیزی، پروژه‌ها باید از وجود نیاز و تقاضای مناسب اطمینان حاصل کرده و سپس توسعه محصول خود را شروع کنند. برخی محصولات نیز ممکن است با مشکلات قانونی و نظارتی مواجه شوند و همین موضوع در فعالیت آنها اختلال ایجاد کند؛ بنابراین، پیش از شروع توسعه و عرضه‌ محصول، ناشران باید تمام جنبه‌های قانونی آن را مورد بررسی قرار دهند.

2. عدم کاربرد مستقیم
بسیاری از کارآفرینان و پروژه‌ها قادر نیستند کاربری دقیق و مشخصی را برای سکه‌ها (Coin)‌ خود ارائه کنند. تنها تصویری که آنها می‌سازند، امکان تبادل، خریدوفروش و نوسان‌گیری از آن سکه است. این موضوع یک ضعف بسیار جدی و بحرانی در یک ETF سنتی چیست؟ پروژه محسوب می‌شود؛ چراکه کاربرد هر توکن را می‌توان پشتوانه آن دانست و اگر یک سکه هیچ کاربرد مستقیمی نداشته باشد، بنابراین دلیلی هم برای خرید و موفقیت آن وجود ندارد. بسیاری از ICOها به همین خاطر در اولین مراحل نابود شدند.

3. توجه نکردن به برندسازی
درست بر خلاف مورد قبلی، برخی توسعه‌دهندگان ممکن است تمام تمرکز خود را صرف جنبه‌های فنی توسعه محصول خود کرده و از اهمیت بازاریابی و برندسازی غافل شوند. در واقع باید تعادلی منطقی و بر اساس واقعیت بین این دو موضوع برقرار باشد. شکست برخی از ICOها صرفاً به این خاطر بود که موفق نشدند تصویری جذاب از پروژه خود را به مخاطبین ارائه کنند. وایت‌پیپر مرتبط، وب‌سایت حرفه‌ای، هویت بصری، فعالیت در شبکه‌های اجتماعی و… همگی می‌توانند در مقبولیت و برندسازی یک پروژه تأثیر زیادی داشته باشند.

4. ارائه ندادن وایت‌پیپر حرفه‌ای
وایت‌پیپر (White Paper) از بسیاری جهات بخش مهمی از فرایند ICO را شکل می‌دهد. ارائه یک وایت‌پیپر مبتدیانه نه‌تنها پیشرفتی را در جذب و متقاعدکردن سرمایه‌گذار ایجاد نمی‌کند. بلکه حتی می‌تواند به اعتماد آنها خدشه وارد کرده و تأثیر منفی داشته باشد. همچنین وایت‌پیپر سندی است که تمام جزئیات مختلف کل فرایند را مستند می‌کند – نحوه جمع‌آوری پول، نحوه استفاده از آن و برنامه واقعی پروژه. ارائه ندادن یا ارائه ناقص هر کدام از این موارد می‌تواند حاکی از بی‌برنامگی و ضعف تیم اجرایی پروژه باشد؛ بنابراین احتمال استقبال نکردن سرمایه‌گذاران و شکست ICO بالاتر می‌رود.

5. نبود هدف‌گذاری واقعی
تعیین بودجه‌ها و اهدافی که نسبتی با واقعیت‌ها ندارد، می‌تواند به‌راحتی یک پروژه و ICO را با دردسر مواجه کند. اهداف یک پروژه نباید خیلی پیش‌پاافتاده باشند که سرمایه‌گذاران آنها را بی‌اهمیت تلقی کنند. از سوی دیگر، هدف‌گذاری بسیار بلندپروازانه نیز منطقی نیست و احتمال شکست پروژه را بالاتر می‌برد. هرچه اهداف کمال‌گرایانه‌تری برای یک پروژه تعیین شود، تحقق آنها به منابع مالی بیشتری نیاز دارد و مستلزم تلاش دوچندان واحدهای مختلف یک پروژه از توسعه و طراحی محصول گرفته تا بازاریابی و روابط عمومی است.

6. عدم ارائه مدل کسب‌وکار مناسب
دو اشتباه کلاسیک و متداول وجود دارد که کارآفرینان و صاحبان پروژه خیلی از اوقات متوجه آنها نمی‌شوند: ‌

الف) ورود به کل بازی ICO تنها با هدف جمع‌آوری سرمایه.

ب) تصور اینکه سرمایه‌گذاران متوجه قصد و نیت آنها نمی‌شوند.

بر همین اساس، لازم است مدل کسب‌وکاری که به سرمایه‌گذاران ارائه می‌کنید، به‌خوبی برنامه‌ریزی شده باشد و این توانایی را داشته باشد که بدون هیچ‌گونه بودجه‌ای نیز بتواند به بقای مجموعه ادامه دهد. در غیر این صورت، سرمایه‌گذاران به‌احتمال زیاد از پروژه شما ناامید خواهند شد.

7. کلاهبرداری
نبود چارچوب‌های نظارتی و قانونی در فرایند انجام ICOها باعث شده این موقعیت برای برخی افراد آماده شود تا به‌راحتی بتوانند کلاهبرداری کرده و بابت پروژه‌هایی که هرگز شکل نگرفته و نخواهند گرفت، از مردم عادی تأمین سرمایه کنند! بسیاری از پروژه‌هایی که در دوره داغ و پرهیجان ICOها شکل می‌گرفت، هرگز به مرحله عمل و اجرا نرسیدند و تنها بهانه‌ای برای کلاهبرداری از سرمایه‌گذاران خرد بودند.

عرضه توکن بهادار یا STO چیست؟
روش STO مخفف Security Token Offering و به معنای عرضه توکن بهادار است. این روش را تا حدی می‌توان مشابه روش عرضه اولیه سکه (ICO) دانست؛ چراکه به سرمایه‌گذاران مقداری سکه یا توکن کریپتو داده می‌شود که نشان‌دهنده سرمایه‌گذاری آنهاست. ولی برخلاف ICO، یک توکن بهادار نشان‌دهنده یک قرارداد سرمایه‌گذاری یا یک دارایی سرمایه‌گذاری اساسی، مانند سهام، اوراق قرضه، وجوه و سندهای سرمایه‌گذاری املاک و مستغلات است.

اوراق بهادار را می‌توان اینچنین تعریف کرد: یک ابزار مالی قابل تعویض و قابل معامله که دارای نوعی ارزش پولی هستند. به‌ عبارت‌ دیگر، اوراق بهادار را می‌توان یک محصول سرمایه‌گذاری دانست که توسط یک دارایی واقعی و ملموس پشتیبانی می‌شود.

بنابراین اوراق بهادار اطلاعات مالکیت یک محصول سرمایه‌گذاری که در یک بلاکچین ثبت شده است را نشان می‌دهد. برای مثال، زمانی که در سهام سنتی سرمایه‌گذاری می‌کنید، اطلاعات مالکیت شما روی یک سند نوشته شده و با استفاده از یک گواهی دیجیتال (مثلاً PDF) صادر شده و در اختیار شما قرار می‌گیرد. این فرایند در STOها نیز یکسان است، اما تمام اطلاعات در یک بلاکچین ثبت شده و یک توکن برای شما صادر می‌شود. به‌عبارت‌دیگر، STOها را می‌توان رویکردی دانست که در واقع ترکیبی از ICOهای ارزهای دیجیتال و عرضه اولیه سنتی (IPO) است،؛ چراکه ویژگی‌هایی از هر دو آنها را به‌ کار گرفته است.

اکنون که بحث توکن‌های بهادار در کشور ما داغ شده، باید بیان کرد مجموعه‌ پیشتازی که در ایران وارد این حوزه شده، پلتفرم مزدکس است. این پلتفرم امکان معامله انواع مختلف دارایی‌ها از رمزارز و سهام تا طلا و زعفران را به‌صورت توکن در بستر خود فراهم کرده است. در حال حاضر در این پلتفرم، مجموعه‌ای از صندوق‌های سرمایه‌گذاری قابل معامله در بورس (ETF) قرار داده شده و از هر کلاس دارایی یک نمونه به‌عنوان پایلوت برای معامله کاربران ارائه شده است.

چرا STOها معتبرتر هستند؟
همان‌طور که پیش‌تر بیان شد، روش ICO معایب زیادی داشت که منجر به شکست بسیاری از پروژه‌هایی می‌شد که بر این اساس تأمین سرمایه کرده بودند. از سوی دیگر، ماهیت این روش باعث می‌شد سرمایه‌گذاران در معرض سوءاستفاده کلاهبرداران قرار گیرند. محیط نظارتی غیرشفاف و نبود امکان دریافت وثیقه از سوی ناشر توکن، باعث شده تا ICOها به جولانگاه کلاهبرداران تبدیل شوند. این در حالی است که در روش STO، قوانین و چارچوب‌های نظارتی شبیه به همان روش‌های عرضه اولیه سنتی (IPO) هستند، ولی در عین‌ حال، از مزایا و امکانات فناوری بلاکچین نیز برای تسهیل فرایندها استفاده شده است. با این‌ حال، دلایل متعددی برای معتبرتربودن STOها مطرح می‌شود

مزایای روش عرضه توکن‌های بهادار
در این یک ETF سنتی چیست؟ بخش شش مورد از اصلی‌ترین مزایای روش STO را مرور خواهیم کرد.

1. توکن‌های بهادار قابل برنامه‌ریزی هستند
مزیت اصلی توکن‌های بهادار نسبت به اوراق بهادار سنتی این است که قابل برنامه‌ریزی هستند؛ چراکه روی بلاکچین قرار دارند. منظور از برنامه‌ریزی این است که می‌توانید قوانین خاصی را روی آنها تنظیم کنید که به‌صورت خودکار اعمال شوند. برای مثال، این قوانین می‌تواند مربوط به تقسیم سود سهام باشد (مثلاً هرچه مدت بیشتری یک توکن را داشته باشید، سود بیشتری دریافت کنید)، یا مربوط به حق رأی یا سایر امتیازات. از این قابلیت همچنین می‌توان برای اعتبارسنجی و ساده‌سازی فرایندهای پیچیده احراز هویت نیز استفاده کرد. در مجموع، قابلیت برنامه‌ریزی قوانین در داخل توکن‌ها می‌تواند راهی مؤثر برای ایجاد انگیزه در مالکیت و تضمین ثبات قیمت باشد.

2. نقدینگی کامل در 24 ساعت روز و 7 روز هفته
ساعات بازارهای مالی سنتی در کشورهای مختلف متغیر است، ولی به صورت کلی در خیلی از کشورها، اوراق بهادار فعلی تنها از ساعت 9 صبح الی 5 عصر روزهای کاری هفته قابل معامله هستند. علاوه بر این، فرایند تسویه اغلب اوراق بهادار چند روز زمان می‌گیرد. این در حالی است که در روش STO و عرضه توکن‌های بهادار، امکان تسویه در عرض چند دقیقه و به‌صورت خودکار وجود دارد. به این ترتیب، یک توکن بهادار می‌تواند ابزاری بسیار سریع‌تر از اوراق بهادار سنتی باشد. از سوی دیگر، معامله توکن‌های بهادار هیچ محدودیت زمانی و جغرافیایی ندارد و بنابراین ویژگی نقدشوندگی بسیار بالایی دارد. در مقایسه با سرمایه‌گذاری‌های سنتی، مانند املاک و مستغلات که ماه‌ها طول می‌کشد تا به فروش برسند، این یک مزیت قابل‌توجه برای سرمایه‌گذاران خواهد بود.

3. دسترسی به بازار جهانی
در زمینه عرضه اولیه‌های سنتی (IPO)، سازمان باید تصمیم بگیرد که تصمیم دارد در کدام کشور سهام خود را عرضه کند؛ چراکه بازارهای بورس و اوراق بهادار کشورها با یکدیگر متفاوت هستند. البته همین موضوع هم به نوبه خود دارای محدودیت‌های مختلفی است. این انتخاب ممکن است بر اساس محل دفتر مرکزی شرکت باشد یا بر اساس تقاضای اصلی، مقررات یا هر دلیل دیگری. به‌صورت کلی، در روش IPO، شرکت‌ها هرگز نمی‌توانند سهام خود را در تمام دنیا به فروش برسانند. ولی این موضوع برای توکن‌های بهادار متفاوت است!

همان‌طور که در روش ICO مشاهده کردیم، مرزهای و محدودیت‌های جغرافیایی برای فناوری بلاکچین اهمیتی ندارد و ICOها می‌توانستند از هر گوشه‌وکنار دنیا تأمین سرمایه خود را انجام دهند. برای مثال، شرکت Origin Protocol توانست 6,6 میلیون دلار آمریکا را از بیش از 1800 سرمایه‌گذار در 50 کشور مختلف جذب کند. همین موضوع دقیقاً برای STOها نیز صدق می‌کند و یک سازمان می‌تواند اوراق خود را به بازارهای جهانی عرضه کرده و شانس بسیار بیشتری برای موفقیت داشته باشد. علاوه بر این، راه‌اندازی IPO در بازارهای مختلف مستلزم هزینه‌های زیادی برای بانک‌ها، مشاوران و… در بازارهای مختلف است، ولی این موضوع در مورد STOها صدق نمی‌کند و در نتیجه، هزینه‌های مربوط به تأمین سرمایه به شکل چشمگیری کاهش پیدا خواهد کرد.

4. سازگاری بالا و قابل ردیابی
قابلیت انطباق با مقررات، موضوعی کلیدی برای توکن‌های بهادار است. با این‌ حال، بسته به نوع سرمایه‌گذار، نوع دارایی یا حوزه قضایی، مقررات می‌تواند متفاوت باشد. ترکیب همه آنها معمولاً پیچیده و دردسرساز خواهد بود، ولی از آنجا که توکن‌های بهادار قابل برنامه‌ریزی هستند، مقررات را می‌توان به‌صورت کد و برنامه‌نویسی در آنها تعبیه کرد. بنابراین، سیستم به‌صورت خودکار، بنا به اقتضائات، مقررات مناسب را به کار خواهد کرد.

علاوه بر این، دقیقاً همانند توکن‌های کاربردی، توکن‌های بهادار نیز قابل ردیابی هستند. این یک ویژگی اصلی ارزهای دیجیتال مبتنی بر بلاکچین است که همیشه می‌توانید یک توکن را در طول سال‌های مختلف ردیابی کنید. یعنی اینکه چه کسی و برای چه مدت زمانی مالک آن بوده است. این امر باعث شفافیت بالای بازارها و ذینفعان آنها خواهد شد.

5. قانونی بودن
خیلی از سرمایه‌گذاران و شرکت‌ها تمایل به حضور در فرایندهای عرضه اولیه را دارند، ولی بسیاری از دولت‌ها فرایندهای ICO برای تأمین سرمایه را غیرقانونی اعلام کرده‌اند. این در حالی است که تأمین سرمایه به روش STO از لحاظ قانونی کاملاً شبیه روش سنتی IPO بوده و تحت نظارت سازمان بورس و اوراق بهادار قرار دارد. این یک مزیت بزرگ برای سرمایه‌گذاران است و باعث می‌شود ریسک سرمایه‌گذاری آنها به‌شدت کاهش یابد؛ چراکه قانون‌گذاران تنها بعد از بررسی دقیق شرکت‌ها به آنها اجازه راه‌اندازی فرایند STO را می‌دهند.

6. مالکیت کسری
آخرین مورد از فهرست مزایای توکن‌های بهادار به موضوع مالکیت کسری اشاره دارد. خیلی از سرمایه‌گذاران تمایل به حضور در بخش‌های مختلفی از بازار را داشته و می‌خواهند پورتفوی سرمایه‌گذاری خود را تنوع ببخشند. ولی سرمایه‌گذاری در برخی بخش‌ها، مانند املاک و مستغلات کار بسیار پیچیده‌ای بوده و مستلزم سرمایه بسیار بزرگی است. مالکیت کسری این امکان را به افراد می‌دهد تا با سرمایه‌های خرد و اندک، در بخش‌های مختلف سرمایه‌گذاری کنند.

به‌عنوان‌ مثال، با استفاده از توکن‌های بهادار، شما می‌توانید تنها بخش کوچکی از یک ساختمان را خریداری کرده و از مزایای سرمایه‌گذاری در این بخش سود ببرید؛ بنابراین دیگر احتیاجی نیست که ریسک‌های مختلفی را پذیرفته و تمام دارایی خود را تنها در بخش املاک سرمایه‌گذاری کنید. به‌ این‌ ترتیب می‌توانید بخشی از پول خود را در بخش مسکن، بخشی را در سهام و… تقسیم کنید یا حتی می‌توانید سرمایه لازم برای خرید یک ملک را به خرید بخش کوچکی از چندین ملک مختلف اختصاص دهید. این کار ریسک سرمایه‌گذاری را کاهش داده و نقدشوندگی سرمایه‌گذاری را افزایش می‌دهد.

در مجموع، به نظر می‌رسد روش STO با موفقیت و به‌طور کامل بتواند جایگزین ICO یا حتی IPO شود، ولی این موضوع ممکن است کمی طول بکشد؛ چراکه اکوسیستم‌های اقتصادی هنوز آمادگی کامل برای انجام چنین تغییر بزرگی را ندارند و مقررات لازم برای به‌کارگیری این روش نیز در بسیاری از کشورها هنوز به مرحله بلوغ نرسیده است. با این‌ حال، مزایای STO نسبت به سایر روش‌های سرمایه‌گذاری آن‌قدر زیاد است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. به نظر می‌رسد هنگامی که بازارهای ثانویه کافی برای اطمینان از نقدشوندگی توکن‌های بهادار و همچنین شفافیت قانونی از سوی تنظیم‌کننده‌ها وجود داشته باشد، شاهد یک ETF سنتی چیست؟ افزایش قابل‌ توجهی در ارائه توکن‌های اوراق بهادار خواهیم بود.

ETF یا صندوق سرمایه گذاری قابل معامله در بورس چیست؟

شیوه فعالیت ما در بورس (به ساده‌ترین بیان) به دو شکل است: تعدادی برگه سهم خریداری می‌کنیم و اگر قیمت به‌ اندازه کافی بالا رود ، سهام خود را می‌فروشیم. گاهی هم برای سهیم شدن در سود حاصل از عملیات یک شرکت، سهام آن را خریداری می‌کنیم. واضح است که شما با ۱ میلیون تومان نمی‌توانید یک پالایشگاه تاسیس کنید. اما می‌توانید قسمت کوچکی از یک پالایشگاه را بخرید و در کسب‌وکار آن‌ها سهیم شوید.

صندوق ETF یا Exchange Tradable Found یک صندوق از دارایی‌های متنوع است که درست مانند سهام معمولی در بورس معامله می‌شود. یعنی شما در هر زمان که دوست داشته باشید می‌توانید یک یا چند واحد از یک صندوق ETF را بخرید، یا چند واحد از آن را بفروشید. علاوه‌ بر تنوع و مدیریت ریسک، از مهم‌ترین جذابیت‌های ETF نقدشوندگی (Liquidity) بالای آن است. فقط کافی است اراده کنید که پول خود را از بازار خارج کنید. به سادگی می‌توانید واحدهای (یونیت‌ها) خود را بفروشید. اگر صندوق شما درآمد ثابت باشد، در زمانی کوتاه (یک روز کاری) اصل پول سرمایه‌گذاری شده و سود روزشمار آن در حساب شما خواهد بود.

دارایی که در این صندوق نگهداری می‌شود چیست؟

در یک صندوق ممکن است دارایی‌ها متفاوتی قرار بگیرد. یک صندوق ETF ممکن است از چندین سهام ، سپرده بانکی ، شمش طلا ، اوراق خزانه دولتی ، مقداری پول نقد ، سکه ، ارز یا ترکیبی از تمامی این موارد تشکیل شده باشد. این که در صندوق چه می‌گذارند، نوع صندوق را تعیین می‌کند، که در مورد آن صحبت خواهیم کرد.

اگر شما ۱ درصد از یک صندوق ETF را بخرید، مالک ۱ درصد تمام این دارایی‌ها می‌شوید. یعنی اگر صندوق از صدکلیو طلا، ۱۰ میلیارد تومان سپرده، ۱ میلیارد تومان اوراق خزانه و دویست میلیون تومان سهام تشکیل شده باشد، شما مالک ۱ کیلوگرم طلا، ۱۰۰ میلیون تومان سپرده، ۱۰ میلیون تومان اوراق خزانه و ۲ میلیون سهام خواهید شد. هر سرمایه‌گذار به اندازه واحد‌هایی که می‌خرد مالک دارایی‌های صندوق می‌شود. البته شما به عنوان سهام‌دار نمی‌توانید به این ترکیب صندوق دست بزنید، یا اراده کنید که فقط ۱۰۰ گرم از طلایی که دارید را برایتان بفروشند. بلکه اگر یک واحد از صندوق را بخرید، به اندازه سهم خود دارایی کسب می‌کنید و با فروختن آن، دارایی خود را نقد می‌کنید. درست است که دارایی شما در صندوق باقی می‌ماند و نمی‌توانید آن را به صورت فیزیکی تحویل بگیرید، اما منافع حاصل از تغییرات قیمت این دارایی‌ها نصیب شما می‌شود.

مزایای صندوق‏ های سرمایه گذاری قابل معامله

سرمایه گذاری در صندوق‏ های سرمایه گذاری قابل معامله، علاوه بر مزایای سایر صندوق‏ های سرمایه گذاری این مزایا را هم دارد:

_ معافیت مالیاتی معاملات واحد ها

_ افزایش نقدشوندگی واحد های ETF با وجود عملیات بازارگردانی

_ تخصیص بهینه دارایی‏ها (متنوع سازی) با حذف هزینه و زمان اندک

_ سادگی ، سهولت و سرعت در معامله

_ کاهش زمان تصفیه نسبت به صندوق‏ های فعلی

_ خرید و فروش آنلاین واحد های ETF

یک سرمایه‌گذار می‌تواند یک ETF را به دو طریق واگذار کند:

_ با تقدیم سهم‌ها به صندوق ETF در ازای سهم‌ های مبنا، ETF را باز خرید کند.

_ صندوق قابل معامله در بورس ( ETF ) را در بازار ثانویه به فروش برساند.

نوع پرداخت سود سهام

هر ETF معمولا سود سهامی را که از سهام مبنا دریافت شده‌ است در هر فصل پرداخت می‌کند.
هرچند، سهام مبنا سود سهام را در سراسر فصل پرداخت می‌کنند. از این جهت ، این صندوق‌ ها می‌توانند به‌ مدت بیشتری در طول فصل پول را نگه دارند، با اینکه شاخص محکی مبنا از پول تشکیل نشده است.
با داشتن ETFهایی که سود سهام پرداخت می‌کنند، درست مانند سود سهام عادی ، پول سر از حساب دلالی شما درخواهد آورد.
اگر می‌خواهید آن پول را مجددا سرمایه‌گذاری کنید، باید خرید دیگری انجام بدهید.

تفاوت ETF با دیگر صندوق ھا چیست؟

_ از تمام دفاتر کارگزاری ھا و سامانه آنلاین معاملات قابل معامله است.

_ ارزش خالص دارایی ھای آن به لحظه محاسبه و به اطلاع سرمایه گذاران می رسد.

_ یک ETF سنتی چیست؟ سرمایه گذاری در ETF و خروج از آن بسیار آسان است.

انواع صندوق ETF

در دنیا انواع متنوعی از ETF وجود دارد که به آن‌ ها خواهیم پرداخت. اما برخی از این صندوق‌ ها در بازار ایران وجود ندارند. ممکن است رفته‌ رفته این ETFها به بازار ما هم راه پیدا کنند. انتخاب نوع ETF به روحیه و انتظار شما بستگی دارد.

صندوق با درآمد ثابت

صندوق با درآمد ثابت قابل معامله در بورس نوعی از ETF است که در آن مقدار رشد صندوق مشخص شده است. یعنی اگر یک واحد از این صندوق‌ها را بخرید، مقدار مشخصی درآمد کسب خواهید کرد. اگر بخواهید واحد سرمایه‌گذاری خود را برای مدت‌ زمانی کوتاه نگه‌ دارید، بازدهی کوچک‌تر از بازدهی سالانه خواهد شد. سرمایه‌گذاری در صندوق با درآمد ثابت یک سرمایه‌گذاری بدون ریسک است. صندوق در این حالت ضامن اصل پول و سود شما است. حداقل ۷۰ درصد از دارایی این صندوق‌ ها از اوراق مشارکت بانکی، سپرده بانکی یا سایر اوراق با درآمد ثابت مانند اوراق خزانه تشکیل می‌شود. برای مطلع شدن از دارایی‌های یک صندوق، بهتر است به امیدنامه آن مراجعه کنید.

در بازار سرمایه سرمایه‌گذاری در ETF با درآمد ثابت، به عنوان یک سرمایه‌گذاری بدون ریسکدرک می‌شود.

صندوق سهام

یک ETF سهام از تعدادی سهم مختلف تشکیل می‌شود. در این حالت ممکن است شرکت اصل پول شما را تضمین می‌کند. اگر اصل پول تضمین شود، مدیریت صندوق ضامن زیان صندوق است و نه سود آن. یعنی اگر صندوق سود کرد، شما در سود سهیم هستید، اما در صورت زیان چیزی از پول شما کم نمی‌شود. در برخی صندوق‌های سهام شما هم در سود شریک هستید و هم در زیان. ۷۰ درصد دارایی این صندوق‌ها از سهام تشکیل می‌شود. توجه کنید که حتی اگر از بازگشت اصل پول خود اطمینان داشته باشید، این صندوق بدون ریسک نیست. چرا که ممکن است هیچ سودی نصیب شما نشود. در حالی که اگر بر روی صندوق با درآمد ثابت سرمایه‌گذاری کرده بودید، از درآمدی ثابت بهره می‌بردید.

صندوق مختلط

صندوق مختلط، همان‌طور که از اسمش بر می‌آید چیزی میان دو حالت قبلی است. در این نوع صندوق حداقل ۴۰ درصد از دارایی را سهام و حداقل ۴۰ درصد را اوراق با درآمد ثابت (مثل سپرده) تشکیل می‌دهد. ۲۰ درصد باقی‌مانده می‌تواند از بین سهام یا اوراق انتخاب شود.یک ETF سنتی چیست؟

صندوق بازار خارجی

به غیر از صندوق ETF بازار داخلی، در بسیاری از کشورها صندوق بازار خارجی هم وجود دارد. مثلا ممکن است به هر دلیل بخواهید در بازار ژاپن سرمایه‌گذاری کنید. اما چیزی از وضعیت بازار ژاپن ندانید و نتوانید صورت‌های مالی را که به زبان ژاپنی هستند بخوانید. در این صورت بجای استخدام مترجم یا ثبت‌نام در کلاس زبان ژاپنی، می‌توانید از ETF بازارخارجی (Foreign Market) استفاده کنید.

صندوق ارز

ETF ارز از دیگر انواع این صندوق‌ها است. همان‌طور که حدس می‌زنید بیشتر دارایی این صندوق‌ها را ارز تشکیل می‌دهد. استفاده از ETF ارزی در بازار فارکس مرسوم است. سرمایه‌گذارانی که می‌خواهد ریسک نواسان‌های ارزی را پوشش بدهند به سراغ این صندوق‌ها می‌روند.

صندوق صنعتی

ETFهای گروه یا صنعتی، نوعی از صندوق هستند که تمامی سهم‌های آن از یک صنعت انتخاب می‌شوند. فرض کنید که می‌دانید صنعت فلزات رشد خواهد کرد. اما نمی‌دانید کدام شرکت‌ها از این رشد بهره‌مند می‌شوند. برای همین می‌توانید بر روی ETF صنعت فلزات سرمایه‌گذاری کنید. در این صندوق سهام شرکت‌هایی که در صنعت فلزات فعالیت می‌کنند یافت می‌شود. معامله آنلاین از مهم‌ترین صفات صندوق‌های ETF است.

صندوق کالایی

ETF کالایی، به جای سهام و اوراق از کالا تشکیل می‌شود. صندوق طلا، صندوق فلزات گران‌بها شامل طلا، نقره و پلاتین، صندوق فلزات غیرگران‌بها شامل فولاد، آلومینیوم، مس و غیره و صندوق نفتی چند مثال از ETF کالایی هستند. مدیریت صندوق می‌تواند با اوراق تبعی دارایی شما را بیمه کند، یا به کمک ابزارهای مختلف بازدهی بیشتری نسبت به تغییرات قیمت طلا در بازار به دست آورد.

صندوق خرسی یا صندوق معکوس

یک نوع بسیار جالب ETF (که ارزش دارد برای آن یک مقاله جداگانه نوشته شود) ETF معکوسیا ETF خرسی (Inverse ETF or Bear ETF) است. معروف است که می‌گویند تعداد سهم‌های بد از سهم‌های خوب بیشتر است. حالا فرض کنید می‌توانستید سهمی که ندارید را امروز بفروشید و وقتی سهم ارزان شد آن را بخرید. به این عمل در اصلاح شورت‌سل (Short Sell) می‌گویند. ETF خرسی از این سازوکار بهره می‌برد. به کمک این سازوکار، وقتی می‌دانید بازار منفی است، لازم نیست بورس را ترک کنید. در این وضعیت می‌توانید از ETFهای خرسی استفاده کنید.

دیگر مزایای صندوق ETF

به غیر از مزایایی که برای صندوق قابل معامله در بورس بر شمردیم، این صندوق‌ها مزایای دیگری هم دارند. اگر همه بخواهند یک سهم را بفروشند، اما هیچ خریداری وجود نداشته باشد،صف فروش تشکیل می‌شود. در این حالت شما می‌خواهید از بازار خارج شوید، اما نمی‌توانید. به همین دلیل ممکن است برای چند روز پیاپی ارزش سرمایه‌گذاری شما کم شود. هیچ کاری هم از دست شما بر نمی‌آید. اما برای ETFها هرگز صف فروش تشکیل نمی‌شود. در حقیقت برای ETFها هرگز صف حرید یا فروش تشکیل نمی‌شود.

برای صدور و ابطال یک ETF سنتی چیست؟ صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک حتما باید به صورت حضوری به کارگزاری مراجعه کنید. اگر شاغل باشید باید برای این کار مرخصی بگیرید. اما می­توانید در طول روز معاملاتی با یک تلفن یا از طریق آنلاین اقدام به خریدوفروش واحدهای ETF کنید. اما شاید شفافیت از مهم‌ترین ویژگی‌های ETF باشد. به خصوص که NAV صندوق هر دو دقیقه یک‌بار به روز می‌شود. به همین دلیل برای آگاهی از NAV صندوق لازم نیست تا پایان روز معاملاتی صبر کنید.

فرهنگ ETF یک فرهنگ درست

در ایران بازار سرمایه آن طور که باید معرفی نشده است و مردم به غیر از سرمایه‌گذاری در مسکن، طلا و بانک با انواع دیگر سرمایه‌گذاری آشنایی زیادی ندارند. در کشورهای دیگر (به خصوص ژاپن، آلمان و آمریکا) مردم بر روی اوراق دولتی سرمایه‌گذاری می‌کنند. دست دولت در این کشورها در اجرای سیاست‌های پولی (مثل کنترل حجم نقدینگی) بازتر است. اما حتی در این کشورها مردم ترجیح می‌دهند به جای آن که خودشان اوراق را انتخاب کنند، به صندوق‌ها رجوع کنند. فرقی نمی‌کند چقدر با بازار سرمایه آشنا باشید. سرمایه‌گذاری بر روی ETF علاوه بر منافع اجتماعی آن یک سرمایه‌گذاری کم‌‌ریسک است که در بیشتر موارد بازدهی آن از بازدهی عمومی کالاهای سرمایه‌ای یا سپرده بانکی بیشتر خواهد بود.

مزایای مالیاتی

از آنجا که ETFها شاخص اسناد دارایی‌ای هستند که به‌صورت منفعلانه مدیریت می‌شوند، نسبت به صندوق‌های سرمایه‌گذاری عادی، مزایای مالیاتی بیشتری دارند. آنها به‌خاطر پایین‌ بودن گردش اوراق بهادار، درآمد سرمایه‌ای بیشتری تولید می‌کنند و در مقایسه با آن‌ دسته از صندوق‌های سرمایه‌گذاری که به‌طور فعال مدیریت می‌شوند، درآمد سرمایه‌ای کم‌تری را تحقق خواهند بخشید. یک ETF شاخص فقط اوراق بهادار را برای نشان دادن تغییرات در شاخص مبنای خود می‌فروشد. صندوق‌های سرمایه‌گذاری سنتی این درآمدهای سرمایه‌ای تحقق‌نایافته را به موازات افزایش ارزش سهام سند دارایی انباشته می‌کنند. وقتی صندوق آن سهام را می‌فروشد، سود سرمایه را به نسبت مالکیت سرمایه‌گذاران بین آنها توزیع می‌کند. این فروش منجر به مالیات بیشتری برای مالکان صندوق‌های سرمایه‌داری خواهد شد.

شفافیت

همان‌طور که قبلا اشاره شد، ETFها برای تکرار عملکرد شاخص یا کالای مبنای خود طراحی شده‌اند. سرمایه‌گذاران همواره می‌دانند دقیقا چه دارند می‌خرند و می‌توانند ببینند که دقیقا چه چیزی ETF را تشکیل می‌دهد. قیمت‌ها به‌طور روشن مشخص شده‌اند. از آنجا که صندوق‌های سرمایه‌گذاری تنها دو بار در سال باید هلدینگ‌های خود را گزارش بدهند، وقتی شما یک صندوق سرمایه‌گذاری می‌خرید، آنچه که به‌دست می‌آورید ممکن است چندان شفاف و مشخص نباشد.

گزینه‌ها

تعدادی از ETFها دارای گزینه‌هایی هستند که می‌توان آنها را معامله کرد. می‌توان از آنها برای خلق راهبردهای متفاوت سرمایه‌گذاری در ارتباط با ETF مبنا استفاده کرد. این امر این امکان را برای سرمایه‌گذاران ETF فراهم می‌کند تا در اسناد دارایی خود از اهرم عملیاتی و مالی استفاده کنند.

قیمت و کمیسیون

یکی از ویژگی‌های ETFها، مخصوصا در مقایسه با صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک سنتی، پایین بودن قیمت سالانه‌شان است. ماهیت منفعلانه‌ی سرمایه‌گذاری مبتنی بر شاخص، کاهش مخارج بازاریابی، توزیع و حسابداری، همه و همه به این پایین بودن مبلغ کمک می‌کنند. هرچند، سرمایه‌گذاران فردی باید برای خرید و فروش سهم‌های ETF کمیسیون دلالی پرداخت کنند؛ این امر ممکن است هزینه‌ی سرمایه‌گذاری در ETF را برای سرمایه‌گذارانی که مکررا به معامله می‌پردازند افزایش بدهد.

انواع معامله در فارکس کدامند؟

به دلیل آنکه فارکس بسیار جذاب و متنوع است و پتانسیل سود سازی بالایی دارد، انواع معامله در فارکس هم بسیار متنوع است و معامله گران و تریدرهای بیشماری، رو به روش‌ های زیادی برای نوسان گیری و سوداگری در ارزها آوردند. در بین نماد‌ها یا بهتر است بگوییم اینسترومنت‌ها ( به چیزهایی می‌گویند که میتوان آنها را ترید کرد، مثل هر نمادی که معامله پذیر باشد : جفت ارز، انس، نفت و … پرداخت (instrument))

معروف‌ترین آن‌ها فارکس خرده‌فروشی (retail forex) ،‌ فارکس اسپات (spot forex) ، آتی یا فیوچر (future) ، آپشن‌ها (option) ، ETF که مخفف exchange-traded funds ، CFD ها و در آخر Spread betting است که در این مقاله تمام آن‌ها را به طور کامل توضیح می‌دهیم. مطمئن باشید در انتهای این مقاله دیگر هیچ ابهامی دراین مورد نخواهید داشت.

قبل از ادامه مطلب باید عنوان کنیم که در این مطلب، انواع معامله درفارکس و روش‌های مختلفی که یک تریدر خرده یا خانگی (retail trader)می‌تواند از آن سود کسب کند را توضیح می‌دهیم، چراکه انواع دیگر، برای تریدرهایی مثل ما کاربردی ندارد! روش‌هایی مثل سواپ (FX swaps) و فوروارد‌ (forward) در این مقاله پوشش داده نشده، زیرا مخصوص تریدرهای سازمانی است.

پس بریم به سراغ انواع معامله در فارکس

آتی‌ ارز (currency futures)

آتی یا فیوچر، قراردادی است که شما یک نماد را در قیمتی مشخص در آینده می‌خرید یا می‌فروشید. یعنی ساده بگوییم، شما آن چیز را با قیمت آینده‌اش ترید می‌کنید، مثال ساده آن دلار فردایی یا بازار آتی زعفران خودمان است. نرخ آن چیز برای آینده است اما شما در حال حاضر با همان نرخ، آن را معامله میکنید. یک آتی ارز قراردادی است که تعیین می‌کند در یک قیمت مشخص آن ارز خرید یا فروش رود و در کنارش یک تاریخ مشخص برای تسویه (بستن معامله) مشخص می‌شود. آتی ارز در سال ۱۹۷۲ در بورس کالای شیکاگو Chicago Mercantile Exchange (CME) به وجود آمد.

از آنجایی که قراردادهای آتی به نوعی استاندارد ‌شده هستند و به صورت متمرکز هستند، بازار آن بسیار شفاف و رگوله است. معنای این جمله این است که اطلاعات قیمت و تراکنش‌ها برای همه در دسترس است.

آپشن ارز (currency options) یا اختیار معامله ارز

یک آپشن، یک اینسترومنت مالی است که به خریدار این حق یا اختیار را می‌دهد که در یک قیمت مشخص و در یک تاریخ انقضای مشخص، نمادی را بخرد یا بفروشد (توجه کنید که اختیار می‌دهد و الزام و تعهد نیست) اگر یک معامله گر یک آپشن را بفروشد، او ملزم و متعهد است که در تاریخ انقضای مشخص آن نماد را بخرد یا بفروشد( درست برعکس خریدار) یعنی ساده بگوییم، خریدار آپشن تعهدی ندارد اما فروشنده آپشن متعهد و ملزم است (حتی اگر به ضررش منجر شود) درست مثل آتی ، آپشن‌ها هم در بازار کالای شیکاگو، بورس اوراق بهادار بین‌المللی (ISE) یا در بورس فیلادلفیا (PHLX) وجود دارد.

برای یادگیری بازار ارز جهانی به صورت رایگان کلیک کنید: آموزش فارکس

ETF ارز

یک ETF به نوعی سبدی از چند ارز است. این نوع معامله به تریدر اجازه می‌دهد که بدون آن‌که معاملات زیادی کند با یک صندوق در بازار فارکس شرکت کند. این نوع معامله کاربردی در پورفو سازی یا هج کردن (درآینده یاد می‌گیرید) علیه ریسک است. روش کار آن این است که موسسات مالی این ارزها را به صورت ذخیره نگه داشته و آن را به صورت سهم تقسیمی به عموم می‌دهند و مثل سهام بورس آن را می‌توان خرید. درست مثل آپشن، این نوع معامله دیگر در ۲۴ ساعت نمی‌گنجد و در ساعات اداری معامله شده و کمیسیون به آن تعلق می‌گیرد.

اسپات‌ها (spot)

بازار اسپات یک بازار مبادله‌ای (off-exchange) است که همچنین آن را به عنوان OTC – over-the-counter می‌شناسند. بازار آف اکسچنج یک بازار بزرگ، در حال رشد و شناور در بازار مالی است ک به صورت ۲۴ ساعته فعال است. این بازار مثل بازار سنتی نیست که یک مرکز داشته باشد. در یک بازار OTC، اشخاص به صورت مستقیم با طرف مقابل ترید و معامله می‌کنند. بیشتر معاملات به صورت الکترونیکی انجام می‌شود. بازار اولیه در فارکس را interdealer می‌نامند که در آن دلالان یا dealer های فارکس با هم معامله می‌کنند. یک دلال شخص یا سازمانی است که آماده میانجیگری در خرید یا فروش ارزها با مشتری است. به این بازار همچنین بین بانکی یا interbank هم میگویند چرا که بانک‌ها بخش عمده معاملات را قصب کرده‌اند.

این دلالان بین بانکی تنها با موسسات مالی و نهادهایی کار می‌کنند که رقم‌های بالایی سرمایه دارند. این سازمان‌ها شامل بانک‌ها، بیمه‌ها، صندوق ‌های بازنشستگی، شرکت‌ّای بزرگ و موسسات مالی بزرگ دیگر است که مدیریت ریسک را در نوسانات نرخ ارز حفظ می‌کنند.در بازار اسپات، یک تریدر سازمانی در حال خرید و فروش یک توافقنامه یا قرارداد است که یک ارز خاص را جابجا کند. پس به طور ساده اسپات فضایی دوطرفه است که توافقی مبنی بر جابجایی فیزیکی یک ارز با ارزی دیگر صورت می‌گیرد. این توافق منجر به قرارداد شده که به آن قرارداد اسپات می‌گویند که تعهد خرید یا فروش مقداری مشخص از ارز خارجی در قیمتی مشخصی که به آن نرخ ارز اسپات می‌گویند را میدهد. پس اگر شما EUR/USD را در بازار اسپات بخرید، یک قرارداد را معامله می‌کنید که شما در ازای دریافت مقداری مشخص یورو، دلار بپردازید (روی قیمتی مشخص) درک این نکته مهم است که شما خود ارز را معامله نمی‌کنید بلکه قراردادی را معامله می‌کنید که آن ارز را در خود جای داده. در واقعیت، با وجود آنکه به آن اسپات (نقطه معین) می‌گویند اما معاملات در دو روز کاری بعد به ثمر می‌رسد. آن را به این شکل می‌شناسند T+2 یعن دو روز بعد از عقد قرارداد، بسیار شبیه به زمان تسویه از کارگزاری در ایران است. این بدان معنا است که زمان تحویل باید تا دو روز کاری بعد صورت گیرد. پس جالب است بدانید علت بعضی تغییرات قیمتی در فارکس وابسته به همین موضوع در اسپات است.

مثلا معاملاتی در دوشنبه روی یورو دلار انجام می‌شود؛ تاریخ تحویل چهارشنبه است و آن طرف مقابل در روز چهارشنبه تحویل خود را دریافت می‌کند.

یک نکته دیگر وجود دارد، بعضی جفت ارزها تاریخ T+1 دارند مثل : USD/CAD, USD/TRY, USD/RUB , USD/PHP

اما متاسفانه تا اینجای مطلب از انواع معامله در فارکس هرچه گفتیم مختص ما تریدرهای خرده نبود، حتی بانک‌های رسمی ایران و موسسات نیز در حال حاضر به دلیل تحریم‌ها، نمی‌توانند در آپشن، آتی و اسپات فعالیت کنند. اما دانستن و درک آن‌ها برای شما که می‌خواهید در فارکس معامله کنید ضروری است و دلیل آن این است که شما یک ETF سنتی چیست؟ باید با حرکات این غول‌های بازار همگام باشید و بدون شناختن انواع معاملات نمی‌توانید آن را تشخیص دهید.

حالا به سراغ بخشی می‌رویم که مربوط به معامله گران خرده مثل ما می‌شود

فارکس خرده فروشی (Retail Forex)

یک بازار ثانویه در OTC وجود دارد که به خرده کارها (فقرا ?) اجاز می‌دهد در بازار فارکس شرکت کنند و به قول معروف سهم خود را از آن بردارند.

این دسترسی امثال ما با بخشی انجام می‌گیرد که به آن‌ها forex trading providers یا فراهم‌ کنندگان معامله در فارکس می‌گویند.

این فراهم کنندگان، بهترین قیمت را شناسایی می‌کنند و با افزودن سود خود به آن، قیمت را برای نمایش به ما فراهم می‌کنند. در بحث انواع معامله در فارکس ، این بخش بیشتر به درد ما می‌خورد.

این پروسه شبیه زمانی است که یک مغازه خرده فروش، از یک بازار عمده فروش جنسی را بخرد و سود خود را روی آن بکشد و قیمت نهایی را به ما نشان دهد.

اگرچه گفتیم یک قراردار فارکسی اسپات، در دو روز زمان تحویل دارد اما در عمل هیچ کسی ارز خارجی را در معاملات فارکس تحویل نمی‌دهد. در واقع موقعیت شما به عنوان خریدار یا یا فروشنده به زمان تحویل لیست می‌شود. مخصوصا در بازار فارکس خرده فروشی.

حتما به یاد دارید که گفتیم شما در حقیقت قراردادی که در خود ارز را جای داده معامله می‌کنید، نه خود ارز را. این قرارداد حتی یک اهرم نیز در خود جای داده که در آینده مفهوم آن را می‌آموزید.

پس خیلی ساده بگویم، اگر شما در فارکس به ازای مقداری دلار، یورو بخرید، شخصی قرار نیست آن یورو را برای شما به درب خانه بفرستد یا به حسابتان بریزد، بلکه شما بر حسب درست تشخیص دادن قیمت یورو که بالا یا پایین می‌رود، روی قرارداد سود یا ضرر می‌کنید و تحویلی صورت نمی‌گیرد. اما برای آنکه گیج نشوید، مفهوم ساده یک ETF سنتی چیست؟ لوریج یا اهرم را خیلی ساده می‌گویم:

کارگزاران بازار فارکس به مشا اجازه می‌دهند با چند برابر پولی که سرمایتان است، به معامله بپردازید. مثلا شما بتوانید با ۱۰۰ دلار به اندازه ۱۰۰ هزار دلار معامله کنید. دیگر بیش از این کنجکاو نشوید چون در آینده به آن می‌پردازیم. پس ادامه دهیم

اسپرد بت در ارزها (spread bet)

یکی دیگر از انواع معامله در فارکس، اسپرد بتینگ است که یک نوع کالای مشتق است، یعنی شما هیچ‌گاه صاحب آن نماد نمی‌شوید و فقط می‌توانید با پیشبینی درست این‌که قیمت به چه سمتی می‌رود، سود کسب کنید. قیمت جفت ارزها که در این نوع معامله وجود دارد، مشتقی از قیمت بازار اسپات است. سود یا زیان شما به این بستگی دارد که تا چه حد قیمت از نقطه ورود شما دور شده (بر اساس حجم وارده) قبل از آنکه شما معامله را ببندید. این نوع معامله هم با فراهم‌کنندگان خود انجام می‌شود.

در ایالات متحده، spread betting ممنوع است و غیر قانونی شناخته می‌شود. با وجود آنکه توسط FSA در انگلستان رگوله شده است، ایالات متحده این نوع معاملات را نوعی قمار اینترنتی می‌داند و به همین دلیل در آمریکا ممنوع است. لازم است به خوانندگان میهن چارت متذکرشویم که در آینده مقالات بسیاری در مورد کلاهبرداری سودجویان در این حوزه خواهیم داشت، چراکه بسیاری با نداشتن آگاهی کامل در این حوزه، سرمایه خود را سوزانده و هرگز متوجه یک ETF سنتی چیست؟ نمی‌شوند در کدام بخش از اقیانوس فارکس قدم گذاشته‌اند. این دنیای وسیع نیازمند ملوانی است که مسیر را نشان دهد و متاسفانه ضعف شدیدی در منابع برای این امر وجود دارد. هدف ما این است این ضعف را تا جای ممکن جبران کنیم.

CFD ها در فارکس

CFD مخفف عبارت contract for difference ، به معنای قرارداد برای تفاوت قیمت است. این نوع از معامله نیز مشتق است. همانطور که گفتیم یک محصول یا نماد مشتق، معامله روی قیمت را ممکن می‌کند. یعنی شما می‌توانید بر اساس دانش تحلیل گری خود تصمیم بگیرید که قیمت آن نماد بالا رفته یا پایین و روی قیمت معامله کنید. قیمت یک CFD نیز مشتقی از قیمت اصلی خود آن نماد است. مثلا برای سهام یک CFD هم وجود دارد.

شاید اشخاصی با کل این مفهوم غریبه باشند و حق دارند چون توضیح درستی در هیچ منبعی وجود ندارد.

اجازه دهید یک مثال ساده بزنم. شخصی یک ETF سنتی چیست؟ دوست دارد یک دارایی از خود داشته باشد و آن را بخرد چون دوست دارد سهمی از آن دارایی داشته باشد. مثال سهام، شما وقتی سهام یک شرکت را بخرید، به اندازه دارایی خود از آن شرکت هم سهیم هستید، شرکت و سیاست‌هایش تعیین می‌کنند که شما به عنوان نوعی شریک آیا سود می‌کنید یا ضرر؛ اما شخصی وجود دارد که دانش فوق‌العاده دارد و همانطور که حتما شنیده‌اید، یک کیمیاگر است و می‌تواند با احتمال خوبی قیمت را از روی علم خود پیشبینی کند. به جای آنکه مثل افراد بدون دانش، خود را به دست شرکت بسپارد و منتظر باشد شرکت با سیاست و تصمیمات خود ، قیمت سهامش را افزایش دهد تا بلکه او هم سودی ببرد، شخص با دانش ما تصمیم می‌گیرد یک تحلیل انجام دهد و در لحظه موعود، CFD را معامله کند، چه خرید چه فروش؛ او می‌داند قیمت قرار است در جهت پیشبینی او حرکت کند پس صبر می‌کند و بوم!

قیمت حرکت کرده و او حالا در سود است. هر وقت این معامله را ببندد، سودش را می‌گیرد. او نه درگیر شرکت است و نه شراکتی با آن‌ها دارد، او تنها نوسانی گرفته و به سراغ بعدی رفته.

در داخل آمریکا این نوع معامله ممنوع است پس به جای آن نامش را همان retail می‌گویند ? فکر می‌کنم دلیل ممنوعیت این دو نوع شیوه کپیتالیسم در سیاست آمریکا است.

اما در باقی جهان آزاد است.

این مقاله بسیار طولانی بود زیرا دانستن این‌که انواع معامله در فارکس چگونه است، یکی از اصول فهم باقی مفاهیم آن است.

تاثیر ETF بر قیمت بیت‌کوین چیست؟

تقریبا از سال ۲۰۲۱ بسیاری از شرکت‌های سرمایه‌گذاری به دنبال تصویب ETF بیت‌کوین بودند اما کمیسیون بورس آمریکا هنوز موافق نیست.

طبق گزارش جدید بلومبرگ کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده پیشنهاد صندوق سرمایه‌گذاری skydridge capital مبنی بر ایجاد ETF بیت‌کوین را رد کرد.

رسانه‌های مختلف در مورد این موضوع نوشتند: رد شدن این پیشنهاد زیاد تعجب‌آور نیست.

کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا ثابت کرده ترجیح می‌دهد که ETF بیت‌کوین را به صورت آتی راه‌اندازی کند.

کارشناسان عقیده دارند تصویب ETF بیت‌کوین به صورت SPOT می‌تواند تاثیر زیادی بر قیمت بیت‌کوین داشته باشد.کمیسیون بورس ایالات متحده تا به حال پیشنهاد چندین شرکت سرمایه‌گذاری را مبنی بر صندوق ETF رد کرده است.

شرکت‌های زیادی قصد دارند صندوق سرمایه‌گذاری بیت‌کوین تاسیس کنند اما کمیسیون بورس آمریکا در حال حاضر بزرگترین مانع برای تصویب ETF بیت‌کوین است.

اگر ETF بیت‌کوین تصویب شود سرمایه‌گذاران سنتی در این ارز سرمایه‌گذاری می‌کنند و این باعث رشد قیمت بیت‌کوین می‌شود.

رئیس کمیسیون بورس آمریکا عقیده دارد صرافی‌های ارز دیجیتال به مقررات بیشتری نیاز دارند. او گفته کلاهبرداری در حوزه ارز دیجیتال به شدت زیاد است.

ساختمان خبر رسانه اخبار ساختمان ایران و جهان
ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید.