تسهیل کمی (QE) چیست؟

نکته: علاوه بر سیاست پولی، سیاست مالی نیز یک ابزار اقتصادی است که توسط دولت ها مورد استفاده قرار می گیرد. یک دولت ممکن است استقراض و هزینه های خود را افزایش دهد تا رشد اقتصادی را تحریک کند. به عنوان نمونه هر دو ابزار پولی و مالی در مجموعه ای از برنامه های دولت ایالات متحده و فدرال رزرو که در پاسخ به همه گیری کووید-19 راه اندازی شدند، به وفور استفاده شد.

تسهیل کمی و نرخ بهره

تسهیل کمی (QE) تقریباً بر هر بازاری در جهان تأثیر می گذارد. این به این دلیل است که بر برخی عوامل اقتصادی اساسی که در سراسر جهان به هم مرتبط هستند تأثیر می گذارد. یکی از این عوامل نرخ بهره است. سیاست تسهیل کمی (QE) قادر است به طرق مختلف بر نرخ بهره تأثیر بسزایی داشته باشد . از آنجایی که نرخ بهره به معنای واقعی کلمه می تواند بازار را یک شبه تغییر دهد، تسهیل کمی (QE) پتانسیل ذاتی برای تغییر بازارهای جهانی را یک شبه دارد. در این مقاله به اثرات کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت تسهیل کمی (QE) خواهیم پرداخت.

تسهیل کمی (QE) و نرخ بهره چگونه با هم تعامل دارند؟

تسهیل کمی (QE) تأثیر عمیقی بر نرخ های بهره رایج در اقتصاد دارد. ممکن است توسط فدرال رزرو به عنوان جایگزینی برای سیاست نرخ بهره استفاده شود. با این حال، در نهایت به تأثیر بیشتری بر نرخ بهره ختم می شود. گفته می شود که تعامل بین سیاست تسهیل کمی (QE) و نرخ های بهره نسبتاً ساده است. در ابتدا، سیاست تسهیل کمی (QE) منجر به کاهش نرخ بهره می شود، یعنی در کوتاه مدت و میان مدت، نرخ بهره کاهش می یابد. با این حال، در بلند مدت، نرخ بهره به طور قابل توجهی افزایش می یابد. برای هدف ما، بلند مدت ممکن است به عنوان یک دوره 5 ساله یا بیشتر تعریف شود. این به این دلیل است که تسهیل کمی (QE) شکل نسبتاً نوپایی از سیاست مالی است و اثرات بلندمدت آن را فقط می‌توان به صورت نظری محاسبه کرد.

در زیر دلایلی وجود دارد که کاهش کمی (QE) باعث کاهش نرخ بهره در کوتاه مدت و میان مدت و افزایش در بلندمدت می شود. دو دلیل اول کاهش نرخ بهره را توضیح می دهد در حالی که دلیل سوم افزایش نرخ بهره را در تاریخ بعدی توضیح می دهد.

سیگنال های غیر مستقیم

بانک‌های مرکزی معمولاً سیاست تسهیل کمی (QE) را تنها پس از اتمام گزینه‌های دیگر اتخاذ می‌کنند. این بدان معناست که تسهیل کمی (QE) تنها زمانی استفاده می‌شود که نرخ‌های بهره در حال حاضر نزدیک به صفر هستند و نمی‌توان آن را خیلی بیشتر کاهش داد. در چنین شرایطی، فعالان بازار دو نوع پیش بینی دارند. اولین مورد این است که دولت نرخ سود را دست نخورده بگذارد در حالی که انتظار دیگر این است که بانک مرکزی ممکن است نرخ سود را افزایش دهد.

بنابراین، زمانی که بانک مرکزی سیاست تسهیل کمی (QE) را اتخاذ می‌کند، سیگنال‌های غیرمستقیم به بازار ارسال می‌کند که هنوز در فاز انبساط هستند. این بدان معناست که تقریباً هیچ شانسی برای افزایش نرخ بهره در کوتاه مدت وجود ندارد. در نتیجه، نرخ‌های بهره کوتاه‌مدت به کاهش بیشتر ادامه می‌دهند یا راکد می‌مانند، زیرا تقریباً هیچ شانسی برای افزایش بیشتر بانک مرکزی وجود ندارد.

حق بیمه نقدینگی

اوراق قرضه‌ای که توسط بانک‌ها و اشخاص خصوصی به فروش می‌رسد دارای حق بیمه نقدینگی است که به قیمت تمام شده آن‌ها وابسته است. این به این دلیل است که این اوراق دارای یک بازار ثانویه فعال هستند که در آن می توان آنها را نقد کرد، یعنی در هر زمان معینی به پول نقد تبدیل شد. میزان نقدینگی در این بازارها به میزان نقدینگی موجود در سیستم نسبت به میزان اوراق بهادار موجود در بازار بستگی دارد. بنابراین اگر اوراق قرضه در سیستم بیشتر باشد و نقدینگی کمتری برای خرید وجود داشته باشد، نقدینگی کمتری وجود دارد. بنابراین، حق بیمه نقدینگی بالا خواهد بود. از سوی دیگر، اگر نقدینگی بیشتر و اوراق قرضه کمتر باشد، حق بیمه نقدینگی کمتر خواهد شد و این حق بیمه کمتر به صورت کاهش نرخ بهره میان مدت منعکس می شود.

سیاست تسهیل کمی (QE) سناریوی دوم را ایجاد می کند، یعنی سناریویی که در آن اوراق قرضه کمتری در بازار وجود دارد و پول نقد بیشتری وجود دارد. این به این دلیل است که بانک مرکزی اوراق قرضه را می خرد و پول نقد آزاد می کند. بنابراین حق بیمه نقدینگی کاهش می یابد و باعث کاهش نرخ بهره میان مدت می شود.

حق بیمه تورم

سیاست تسهیل کمی (QE) نرخ بهره را در کوتاه مدت و میان مدت کاهش می دهد. اما در درازمدت دقیقا برعکس عمل می کند یعنی نرخ بهره را افزایش می دهد. این به این دلیل است که سیاست تسهیل کمی (QE) ذاتاً توسعه‌دهنده است. یک سیاست اقتصادی انبساطی اگر به صورت بلندمدت اجرا شود منجر به تورم در بازارها می شود. یکی از اهداف اساسی بانک مرکزی پایین نگه داشتن تورم است. از این رو هنگامی که به نظر می رسد تورم سرسام آور در بازار رواج پیدا می کند، بانک های مرکزی مجبور به افزایش نرخ بهره برای تحت کنترل درآوردن قیمت ها می شوند. بنابراین، سیاست انبساطی به خودی خود به یک دوره طولانی نرخ بهره پایین پایان می دهد.

بنابراین، در طی یک دوره 5 ساله یا بیشتر، سیاست تسهیل کمی (QE) همیشه باعث می‌شود که نرخ‌های بهره بالاتر از آنچه قبلاً بوده، بازگردد.

کاهش کمّی (QE) و نرخ بهره چگونه با هم تعامل دارند؟

در پاراگراف بالا، دیدیم که سیاست تسهیل کمی (QE) چگونه به خودی خود پایان می دهد. با این حال، گاهی اوقات بانک‌های مرکزی با یک سیاست مقابله‌ای که به نام کاهش کمی (QE) شناخته می‌شود، سیاست تسهیل کمی (QE) را به طور ناگهانی خاتمه می‌دهند.

در این حالت، نرخ بهره تقریباً بلافاصله افزایش می یابد. به دلیل تغییر سیاست ناگهانی بانک مرکزی از انبساط به انقباض، بازار در وحشت است. این واکنش تند زانو باعث می شود که بازارها به مدت کوتاهی در حالت عدم تعادل باقی بمانند که در آن نرخ های بهره قبل از فروکش کردن وحشت بالا می روند و نرخ های بهره به حالت عادی باز می گردند که کمی بالاتر از دوره کاهش کمی (QE) بود.

بنابراین، سیاست تسهیل کمی (QE) تأثیرات عمیقی بر نرخ بهره دارد. از آنجایی که نرخ بهره تقریباً بر همه چیز از وام های شرکتی گرفته تا تسویه های مشتقه تأثیر می گذارد، این سیاست اهمیت دارد زیرا می تواند به طور قابل توجهی بر اقتصاد تأثیر بگذارد.

ترازنامه فدرال رزرو چیست؟ آشنایی با مفاهیم افزایش و کاهش ترازنامه

یکی از درونی ترین جنبه های سیاست فدرال رزرو که از آن به عنوان قوی ترین ابزار محرک اقتصادی یاد می شود، ترازنامه بانکی است. ولی حتی با توجه به اینکه ترجمه صحبت های فدرال رزرو به انگلیسی روزمره کار دشواری می باشد، نمی توان از این موضوع مهم چشم پوشی کرد.

در حالی که تمرکز اکثر مصرف کنندگان روی افزایش یا کاهش نرخ های بهره توسط فدرال رزرو است، این جنبه پشت صحنه سیاست فدرال رزرو، پیامدهای عمده ای برای اقتصاد ایالات متحده، مارکت فارکس، بازار سهام، سیاست های پولی و کیف پولی شما دارد.

یکبار دیگر تیم زبده کارشناسان دنیای ترید در خدمت شما هستند تا تمام چیزهایی که لازم است در مورد ترازنامه فدرال رزرو بدانید، از جمله افزایش و کاهش ترازنامه فدرال رزرو، چیستی آن و تاثیر ترازنامه فدرال رزرو را، برای شما توضیح دهند.

نکاتی که قرار است در این مقاله یاد بگیرید، به شرح زیر هستند:

فدرال رزرو چیست، ترازنامه فدرال رزرو چیست، دارایی ها و بدهی های فدرال رزرو، تاثیر ترازنامه فدرال رزرو روی اقتصاد، چرا ترازنامه فدرال رزرو برای تریدرها مهم است، مفهوم سیاست پولی، کاهش ترازنامه فدرال رزرو یعنی چه، افزایش ترازنامه فدرال رزرو و نتیجه گیری.

فدرال رزرو چیست؟

فدرال رزرو یا بهتر بگوییم سیستم فدرال رزرو (FRS)، بانک مرکزی ایالات متحده امریکا است که معمولا به آن فد هم گفته می شود. فدرال رزرو در حقیقت قدرتمندترین موسسه مالی یا بانک مرکزی حال حاضر در جهان است.

در واقع فدرال رزرو، برای ایجاد یک سیستم مالی ایمن، با ثبات و انعطاف پذیر، تاسیس شده ولی کار اصلی آن هدایت سیاست مالی کشور است.

سیستم فدرال رزرو شامل سه نهاد: هیئت حاکمه، دوازده بانک رزرو و کمیته بازار آزاد فدرال رزرو (FOMC) است. هر کدام از این دوازده بانک رزرو که زیر مجموعه سیستم فدرال رزرو هستند، مسئول ایالت یا مناطق جغرافیایی خودشان هستند.

کمیته بازار آزاد فدرال رزرو، شورای سیاست گذاری پولی فدرال رزرو است که عرضه پول کشور را مدیریت می کند. ولی در واقع هیئت حاکمه که در واشنگتن مستقر می باشد، بدنه اصلی فدرال رزرو یا شورای اصلی نظارتی این نهاد بزرگ مالی است.

بر اساس سایت فدرال رزرو، پنج وظیفه اصلی سیستم فدرال رزرو برای ارتقای عملکرد موثر اقتصاد ایالات متحده و به طور کلی خدمت به منافع عمومی، به شرح زیر می باشد:

• به عهده داشتن سیاست های پولی کشور
• تقویت ثبات سیستم مالی
• ارتقا ایمنی و سلامت موسسات مالی فردی
• حمایت از مصرف کننده و ترویج توسعه در جامعه
• تقویت سیستم ایمنی و کارایی پرداخت ها و تسویه حساب ها

ترازنامه فدرال رزرو چیست؟

اگر شما یک شخص معمولی باشید، به احتمال زیاد وقتی صحبت از بدهی می شود یاد وام هایی که بدهکارید یا قسط هایی که باید پرداخت کنید، می افتید. به اینگونه موارد در فرهنگ تخصصی مالی یا از نظر حسابداری، بدهی گفته می شود.

در مقابل، چیزهایی که شما مالک آنها هستید، مثل سهام، اوراق قرضه یا خانه، دارایی های شما محسوب می شوند.

این موضوع کاملا درباره فدرال رزرو نیز، صدق می کند.

خیلی ساده، ت رازنامه فدرال رزرو یا ترازنامه بانک مرکزی امریکا، یک صورت مالی است که دارایی ها و بدهی های فدرال رزرو را به نمایش می گذارد. این ترازنامه، به صورت هفتگی منتشر می شود و به آن بیانیه H.4.1 فدرال رزرو، گفته می شود.

دارایی ها و بدهی های فدرال رزرو

حال که با مفهوم ترازنامه آشنا شدید، شاید شما هم مایل باشید بدانید که دارایی ها و بدهی های فدرال رزرو، چه هستند؟

ارزهای کاغذی ایالات متحده، همچنین پول هایی که بانک های تجاری در حساب های شان و نزد خود نگه می دارند، بدهی های بانک مرکزی محسوب می شوند. از سوی دیگر، اوراق قرضه خزانه داری و سایر اوراق بهادار، دارایی های فدرال رزرو به حساب می آیند.

به طور کلی اوراق بهادار، حدود 95 درصد از کل ترازنامه فدرال رزرو را تشکیل می دهد. در واقع دو سوم دارایی های خزانه داری امریکا، اوراق قرضه کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت هستند. یک سوم مابقی را، اوراق قرضه رهنی یا تسهیل کمی (QE) چیست؟ اوراق با پشتوانه وام های مسکن (MBS)، تشکیل می دهند.

فدرال رزرو طبق قانون، فقط می تواند بدهی های تحت حمایت دولت را خریداری کند. اما در شرایط اضطراری شدید، یک "تسهیلات وام دهی" ویژه ایجاد می کند که آن را همراه با بودجه وزارت خزانه داری به عنوان پشتوانه تامین می کند.

سپس، از این تسهیلات برای خرید انواع دیگر بدهی ها، مانند اوراق قرضه شرکتی یا شهرداری استفاده خواهد کرد که آن تسهیلات ویژه، در ترازنامه فدرال رزرو فهرست می شود (همانطور که پس از بحران کرونا این کار انجام شد).

به عنوان مثال در زمان نوشتن این مقاله یعنی ژوئن 2022، حجم ترازنامه فدرال رزرو، 8.5 تریلیون دلار است.

ترازنامه فدرال رزرو در اقتصاد دارای اهمیت زیادی است زیرا مقامات از آن برای تأثیرگذاری بر نرخ های بهره بلند مدت، استفاده می کنند.

به عنوان مثال، وقتی مقامات بانک مرکزی بخواهند اقتصاد را از رکود خارج کنند، دارایی های بیشتری خریده و به پورتفوی خود اضافه می کنند. برعکس، وقتی بخواهند جلوی رشد اقتصاد را بگیرند، شروع به کاهش ترازنامه و به جیب زدن سود آنها می کند.

در حقیقت، ترازنامه از زمان رکود بزرگ، توجهات را به سمت خود جلب کرد. منظور نوامبر 2008 است که رئیس وقت فدرال رزرو، بن برنانکه با یک بحران مالی بزرگ روبرو شد.

فدرال رزرو نرخ بهره را عملاً به صفر کاهش داد، اما این تصمیم هنوز برای شروع یک اقتصاد که بدترین آشفتگی خود از زمان رکود بزرگ را تحمل می کرد، کافی نبود.

طبق بیانیه فدرال رزرو در سال 2008، فد برای تزریق انرژی بیشتر به سیستم مالی، به اقدامات بی سابقه و غیر متعارفی روی آورد: فد شروع به خرید اوراق قرضه بلند مدت خزانه داری، خرید بدهی های فدرال رزرو و دارایی های با پشتوانه وام های مسکن کرد.

بانک مرکزی امریکا تمام این کارها را برای افزایش موجودی اعتبار، به قصد خرید مسکن و حمایت از اقتصاد کرد.

همچنین قرار بود این امر باعث کاهش نرخ های بهره بلندمدت شود که فدرال رزرو آنها را مستقیماً با نرخ وجوه فدرال خود کنترل نمی کند. این کار، محرک بیشتری در اقتصاد ایجاد می کند و انگیزه وام گرفتن و وام دادن را افزایش می دهد.

در علم اقتصاد به این نوع خریدها، تسهیل کمی (Quantitative Easing) یا QE گفته می شود که کمی جلوتر به آنها خواهیم پرداخت.

چرا ترازنامه فدرال رزرو برای تریدرها مهم است؟

فکر می کنید چرا ترازنامه فدرال رزرو برای معامله گران بازارهای مالی به خصوص مارکت فارکس، بسیار اهمیت دارد؟

ترازنامه فدرال رزرو پس از بحران مالی سال 2008 و سپس در پاسخ به بحران همه ‌گیری کووید در سال 2020، به شدت گسترش یافته است. قبل از بحران مالی 2008، سایز ترازنامه فدرال رزرو کمتر از 1 تریلیون بود. ولی با شروع همه گیری کرونا و اواسط سال 2020، این رقم به بالای 7 تریلیون دلار افزایش یافته است.

افزایش گسترده ترازنامه فدرال رزرو به این معنی است که فدرال رزرو می تواند حرکت های بزرگ تری را در زمینه خرید و فروش اوراق بهادار در بازار آزاد انجام دهد. در نتیجه، این مساله بدین معنی است که هرگونه تغییر در سیاست های فدرال رزرو، یعنی گسترش یا کاهش عرضه پول، بر کل اقتصاد تاثیر خواهد گذاشت.

بد نیست بدانید که فدرال رزرو در سال 1913 با هدف حفظ ارزش پول ایالات متحده، کنترل نرخ بهره و تورم، جلوگیری از رکود اقتصادی و تحولات بزرگ ایجاد شد.

در هر صورت، ترازنامه فدرال رزرو از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا اقداماتی را که بانک مرکزی برای گسترش یا مهار عرضه پول در کشور انجام می دهد، آشکار می کند. اگرچه افزایش نرخ بهره و نرخ تورم را به خطر می اندازد، اما افزایش عرضه پول، معمولاً باعث رشد اقتصاد خواهد شد. از سوی دیگر، کاهش عرضه پول به کاهش نرخ بهره و تورم کمک می کند، اما خطر رکود اقتصادی و افزایش بیکاری را به دنبال دارد.

نتیجتا، در زمان هایی که فدرال رزرو شروع به افزایش سایز ترازنامه خود می کند، دلار ارزان تر می شود و بازارهای سهام و کریپتوکارنسی، رشد می کنند. برعکس، هر زمان که فدرال رزرو شروع به کاهش سایز ترازنامه می کند، دلار امریکا شروع به قوی تر شدن تسهیل کمی (QE) چیست؟ می کند و بازارهای سهام و کریپتو، ریزش می کنند.

در دو قسمت بعدی این مقاله، بیشتر به مفاهیم کاهش و افزایش ترازنامه، خواهیم پرداخت.

مفهوم سیاست پولی

سیاست پولی، مجموعه ای از ابزارهایی است که بانک مرکزی یک کشور برای ارتقای رشد اقتصادی پایدار از طریق کنترل عرضه کلی پول، در دسترس بانک ها، مصرف کنندگان و کسب و کارهای آن کشور، قرار می دهد.

فدرال رزرو این کار را از طریق خرید دارایی هایی مثل اوراق قرضه در زمان های بکارگیری سیاست انبساطی و فروش اوراق در زمان های استفاده از سیاست انقباضی انجام می دهد.

در حقیقت هدف فدرال رزرو این است که نرخ تورم نه خیلی بالا یا اصطلاحا داغ، و نه خیلی پایین یا اصطلاحا سرد شود. سلاح اصلی که بانک های مرکزی برای اجرای اینکار در اختیار دارند، پول مردم است.

در واقع دو نوع سیاست پولی وجود دارد: 1- سیاست پولی انقباضی 2- سیاست پولی انبساطی، که در ادامه این مقاله به آنها خواهیم پرداخت.

کاهش ترازنامه فدرال رزرو یعنی چه؟

تا اینجای کار، با چیستی فدرال رزرو، ترازنامه، تاثیر و اهمیت آن در اقتصاد آشنا شدید. حال، نوبت آن است که با اصطلاح کاهش ترازنامه فدرال رزرو که در بازارهای مالی زیاد می شنوید، آشنا شوید.

کاهش ترازنامه که از آن با عنوان انقباض کمی (Quantitative Tightening) یا QT یاد می شود، ابزار سیاست پولی انقباضی است که توسط بانک‌های مرکزی برای کاهش حجم نقدینگی یا عرضه پول در اقتصاد اعمال می‌شود.

در حقیقت بانک مرکزی از طریق فروش دارایی های مالی یا کاهش دارایی هایی که در ترازنامه خود نگهداری می کند، فرآیند انقباض کمی را اعمال می کند و شروع به کاهش سایز ترازنامه خود می کند. این کار، باعث کاهش قیمت دارایی ها و افزایش نرخ بهره می شود.

نقطه مقابل سیاست QT، سیاست QE است که در آن بانک های مرکزی برای خرید دارایی ها، شروع به چاپ کردن پول می کند. این کار باعث افزایش قیمت دارایی ها و تحریک اقتصاد می شود.

افزایش ترازنامه فدرال رزرو یعنی چه؟

افزایش ترازنامه که از آن با عنوان تسهیل کمی (Quantitative Easing) یا QE یاد می شود، در واقع نوعی سیاست پولی غیر متعارف است که در آن بانک های مرکزی، شروع به خرید اوراق بهادار بلندمدت و دیگر دارایی ها از بازار آزاد می‌کنند. آنها اینکار را به منظور تزریق پول به اقتصاد و تشویق به سرمایه گذاری از طریق وام های ارزان می کنند.

اینکار، باعث افزایش سایز ترازنامه بانکی می شود.

زمانی که نرخ‌های بهره کوتاه‌مدت صفر یا نزدیک به صفر هستند، عملیات عادی بازار آزاد بانک مرکزی که نرخ‌های بهره را هدف قرار می‌دهند، دیگر موثر نیستند. در عوض، بانک مرکزی می تواند مقادیر مشخصی از دارایی ها را برای خرید، هدف قرار دهد.

در حقیقت فدرال رزرو با بکارگیری سیاست QE، یعنی خرید این نوع دارایی ها، نقدینگی بانک ها را بالا می برد. به این نوع سیاست، سیاست پول آسان یا سیاست پولی انبساطی، گفته می شود.

نتیجه گیری

هرکسی که دستی در بازارهای مالی دارد، به نوعی به قدرتمندترین بانک مرکزی جهان، فدرال رزرو ایالات متحده امریکا و سیاست هایش وابسته است.

اسکناس هایی که در جیب مردم امریکا است و یا سپرده هایی که مردم در بانک های امریکایی نگهداری می کنند، همه در ترازنامه فدرال رزرو به نمایش گذارده می شوند.

اگر شما معامله گر بازارهای سهام نیویورک هستید و یا تریدر مارکت فارکس یا حتی طرفدار ارزهای دیجیتال، باید همیشه یک چشمتان به سیاست های فدرال رزرو امریکا باشد.

در انتها افزایش یا کاهش ترازنامه فدرال رزرو، روی کل اقتصاد امریکا، مصرف کنندگان، کسب و کارها و حتی دیگر مردم جهان که دستی در بازارهای مالی دارند، تاثیرگذار است.

بانک مرکزی کانادا به برنامه تسهیل کمی QE خود پایان داد

بانک مرکزی کانادا پیش بینی های افزایش نرخ بهره را به سه ماهه میانی سال 2022 عقب انداخت و به برنامه تسهیل کمی خود پایان داد، در حالی که پیش بینی های رشد را برای سال های 2021 و 2022 همراه با انتظارات تورمی بالا کاهش داد.

به گزارش مجله افیکس کار و به نقل از بلومبرگ، بانک مرکزی کانادا در ماه اکتبر تصمیم گرفت به برنامه تسهیل کمی خود پایان دهد و وارد مرحله سرمایه گذاری مجدد شود و طی آن اوراق قرضه دولت کانادا را صرفاً برای جایگزینی اوراق قرضه دارای سررسید خریداری کند.

در گزارش سیاست پولی این بانک اعلام شد مالکیت اوراق قرضه دولتی از ژوئیه به 46 درصد افزایش یافته و ارزش کل دارایی‌های بانک کانادا از 485 میلیارد دلار به 425 میلیارد دلار کاهش یافته است.

بانک مرکزی کانادا پیش بینی های خود را ارتقا داد

بانک مرکزی همچنین مطابق با پیش‌بینی‌ها، هدف خود را برای نرخ 0.25 درصد حفظ کرد و گفت انتظار دارد هزینه‌های استقراض تا سه ماهه میانی سال 2022 در سطح فعلی باقی بماند زیرا رکود اقتصادی باید در سه ماهه میانی سال 2022 تمام شود . در ادامه آمده این بانک در حال برنامه ریزی آغازین برای افزایش نرخ بهره هستیم.

این بانک در گزارش خود نوشت اکنون انتظار می‌رود اقتصاد کانادا در مدت 5 درصد رشد کند. انتظار داریم تورم در سه ماهه آخر امسال به 4.8 درصد برسد که قیمت انرژی تقریبا یک سوم آن را تشکیل می‌دهد. همچنین بانک پیشبینی های جدید در خصوص نرخ تورم سال 2022 به میزان 3.4 درصد رساند که 1.3 بالاتر از پیش بینی قبلی بود.

سیاست گذاران خاطرنشان کردند که عوامل اصلی افزایش قیمت ها، گرانی انرژی و مشکلات در گلوگاه های عرضه است که مرتبط با پاندمی کروناست . عواملی که اکنون قوی تر و پایدارتر از قیمت ها هستند. تورم CPI احتمالا تا سال آینده همچنان بالا خواهد ماند و تا اواخر سال 2022 به حدود 2 درصد هدف باز خواهد گشت.

شوک معامله گران لونی

معامله گران که انتظار این رفتار هاوکیش بانک مرکزی کانادا را نداشتند به اخبار واکنش نشان دادند. لونی USD/CAD به دنبال اعلام بانک مرکزی کانادا (BoC) مبنی بر پایان دادن به برنامه تسهیلی QE به شدت کاهش یافت. این جفت ارز در مقابل دلار در سه روز گذشته به علت رفتار تهاجمی و شرط بندی معامله گران به روی افزایش نرخ بهره در چند ماه آینده بسیار عملکرد خوبی داشت و صعودی بود .

تصمیم بانک مرکزی کانادا برای ثابت نگه داشتن نرخ بهره در این ماه همانطور بود که انتظار می رفت. اما پیشبینی بازار به کاهش QE به حدود 1 میلیارد دلار کانادا از 2 میلیارد دلار در هفته بود، در عوض، بانک مرکزی تصمیم گرفت به برنامه خرید پایان دهد.

در همین حال بازده اوراق قرضه دولتی 10 ساله کانادا به حدود 1.66 درصد بازگشت، که توسط لحن هاوکیش BoC همراه با نشانه هایی از افزایش زودتر از حد انتظار نرخ بهره تقویت شد.

باید دید این رفتار غیرقابل پیش بینی بانک مرکزی کانادا به سایر بانک ها هم سرایت میکند یا خیر

انواع سیاست های پولی و ابزارهای اجرای آن

سیاست پولی مجموعه ای از ابزارهایی است که بانک مرکزی یک کشور برای ارتقای رشد اقتصادی پایدار از طریق کنترل عرضه کل پولی که در دسترس بانک های کشور، مصرف کنندگان و کسب و کار آن کشور است، در اختیار دارد. هدف این است که اقتصاد با سرعتی که نه خیلی گرم و نه خیلی سرد است، حفظ شود. بانک مرکزی ممکن است به منظور جلوگیری از هزینه کردن، نرخ بهره را برای استقراض افزایش دهد یا برای تشویق اعضای یک اقتصاد به استقراض و مخارج بیشتر، نرخ بهره را کاهش دهد.

سلاح اصلی که بانک مرکزی در اختیار دارد، پول کشور است. بانک مرکزی نرخ هایی را که برای وام دادن پول به بانک های کشور در نظر می گیرد، تعیین می کند. وقتی نرخ‌های خود را افزایش یا کاهش می‌دهد، همه مؤسسات مالی نرخ‌هایی را که از همه مشتریان خود دریافت می‌کنند، اعم از کسب‌وکارهای بزرگ که برای پروژه‌های بزرگ وام می‌گیرند تا خریداران مسکن که برای وام مسکن درخواست وام می‌کنند، تغییر می‌دهند.

همه آن مشتریان به این نرخ حساس هستند. آنها به احتمال زیاد در زمانی که نرخ ها پایین است وام می گیرند و زمانی که نرخ ها بالا هستند، وام گرفتن را به تعویق می اندازند.

درک بیشتر سیاست پولی

سیاست پولی کنترل مقدار پول موجود در یک اقتصاد و کانال هایی است که از طریق آن پول جدید عرضه می شود. هدف بانک مرکزی با مدیریت عرضه پول، تاثیر بر عوامل اقتصاد کلان از جمله تورم، نرخ مصرف، رشد اقتصادی و نقدینگی کلی است. علاوه بر تعدیل نرخ بهره، بانک مرکزی ممکن است اوراق قرضه دولتی را بخرد یا بفروشد، نرخ ارز های خارجی را تنظیم کند و در مورد مقدار پول نقدی که بانک ها ملزم به نگهداری به عنوان ذخایر هستند، تجدید نظر کند.

اقتصاددانان، تحلیلگران و سرمایه گذاران مشتاقانه منتظر تصمیمات سیاست های پولی و حتی صورتجلسه جلساتی هستند که در آنها سیاست پولی مورد بحث قرار می گیرد. این خبری است که تأثیر طولانی‌ مدتی بر کل اقتصاد و همچنین بخش‌های صنعتی و بازار های خاص دارد.

آنچه در تصمیمات سیاست پولی می گنجد

سیاست پولی بر اساس ورودی های منابع مختلف تدوین می شود. مقام پولی ممکن است به ارقام کلان اقتصادی مانند تولید ناخالص داخلی (GDP) و تورم، نرخ رشد صنعت و بخش های خاص و ارقام مرتبط دیگر نگاه کند. همچنین تحولات ژئوپلیتیکی نیز رصد می شود. تحریم‌های نفتی یا اعمال (یا لغو) تعرفه‌های تجاری نمونه‌هایی از اقداماتی هستند که می‌توانند تأثیرات گسترده‌ای داشته باشند.

بانک مرکزی همچنین ممکن است نگرانی های مطرح شده توسط گروه هایی که صنایع و مشاغل خاص، نتایج نظرسنجی از سازمان های خصوصی و ورودی های سایر سازمان های دولتی را نمایندگی می کنند، در نظر بگیرد.

مأموریت

به مقامات پولی معمولاً سیاست های گسترده ای برای دستیابی به افزایش پایدار در تولید ناخالص داخلی (GDP)، پایین نگه داشتن نرخ بیکاری و حفظ نرخ ارز های خارجی و تورم در محدوده قابل پیش بینی، داده می شود.

نکته: علاوه بر سیاست پولی، سیاست مالی نیز یک ابزار اقتصادی است که توسط دولت ها مورد استفاده قرار می گیرد. یک دولت ممکن است استقراض و هزینه های خود را افزایش دهد تا رشد اقتصادی را تحریک کند. به عنوان نمونه هر دو ابزار پولی و مالی در مجموعه ای از برنامه های دولت ایالات متحده و فدرال رزرو که در پاسخ به همه گیری کووید-19 راه اندازی شدند، به وفور استفاده شد.

بانک فدرال رزرو مسئول سیاست های پولی در ایالات متحده است. فدرال رزرو چیزی را دارد که معمولاً به عنوان یک مأموریت دوگانه از آن یاد می شود: دستیابی به حداکثر اشتغال و در عین حال کنترل تورم. این بدان معناست که موازنه رشد اقتصادی و تورم وظیفه فدرال رزرو است. علاوه بر این، هدف آن پایین نگه داشتن نرخ بهره بلندمدت نسبتاً پایین است. نقش اصلی آن این است که آخرین راه حل دریافت وام باشد و نقدینگی را برای بانک ها فراهم کند تا از ورشکستگی و ایجاد وحشت جلوگیری کند.

انواع سیاست های پولی

به طور کلی، سیاست های پولی را می توان به دو دسته انبساطی یا انقباضی دسته بندی کرد:

سیاست پولی انبساطی

اگر کشوری به دلیل رکود با بیکاری بالا مواجه باشد، مقام پولی می تواند سیاست انبساطی را با هدف افزایش رشد اقتصادی و گسترش فعالیت های اقتصادی انتخاب کند. به عنوان بخشی از سیاست انبساطی، مقام پولی اغلب نرخ‌های بهره را کاهش می‌دهد تا مردم را به خرج کردن پول تشویق کرده و پس‌انداز آن را غیرجذاب کند.

افزایش عرضه پول در بازار با هدف افزایش سرمایه گذاری و هزینه مصرف کننده است. نرخ بهره پایین به این معنی است که مشاغل و افراد می توانند با شرایط مطلوب وام دریافت کنند. بسیاری از اقتصادهای پیشرو در سراسر جهان از زمان بحران مالی 2008 به این رویکرد انبساطی پایبند بوده و نرخ بهره را صفر یا نزدیک به صفر نگه داشته اند.

سیاست پولی انقباضی

یک سیاست پولی انقباضی نرخ بهره را افزایش می دهد تا عرضه پول را کند کرده و تورم را پایین بیاورد. این می تواند رشد اقتصادی را کاهش و حتی بیکاری را افزایش دهد، اما اغلب برای خنک کردن اقتصاد و کنترل قیمت ها ضروری است. در اوایل دهه 1980 با دو رقمی شدن تورم آمریکا، فدرال رزرو نرخ بهره معیار خود را به رکورد 20 درصد افزایش داد. اگرچه نرخ‌های بالا باعث رکود شد، اما توانست تورم را طی چند سال آینده به محدوده مطلوب 3 تا 4 درصد بازگرداند.

ابزارهای اجرای سیاست پولی

بانک‌های مرکزی از ابزارهای متعددی برای شکل‌دهی و اجرای سیاست‌ پولی استفاده می‌کنند.

1. اول خرید و فروش اوراق قرضه کوتاه مدت در بازار آزاد با استفاده از ذخایر جدید بانکی است. این به عنوان عملیات بازار باز شناخته می شود. عملیات بازار باز نرخ های بهره کوتاه مدت مانند نرخ وجوه فدرال را هدف قرار می دهد. بانک مرکزی با خرید دارایی‌ها پول را به سیستم بانکی اضافه می‌کند (یا با فروش دارایی‌ها آن را حذف می‌کند) و بانک‌ها با وام دادن آسان‌تر پول با نرخ‌های پایین‌تر (و یا گران‌تر در نرخ‌های بالاتر) پاسخ می‌دهند تا زمانی که نرخ بهره هدف بانک مرکزی محقق شود. عملیات بازار آزاد همچنین می‌تواند افزایش خاصی در عرضه پول را هدف قرار دهد تا بانک‌ها با خرید مقدار مشخصی از دارایی‌ها راحت‌تر به وجوه وام بدهند. این فرآیندی است که به عنوان تسهیل کمی (QE) شناخته می شود.

2. گزینه دوم تغییر نرخ بهره یا وثیقه موردنیاز بانک مرکزی برای وام های مستقیم اضطراری به بانک ها در نقش خود به عنوان آخرین وام دهنده است. در ایالات متحده، این نرخ به عنوان نرخ تنزیل شناخته می شود. بانک ها بسته به این نرخ بهره، آزادانه تر یا سختگیرانه تر وام می دهند.

3. مقامات همچنین می توانند ذخایر مورد نیاز را دستکاری کنند. این ذخایر وجوهی هستند که بانک ها باید به عنوان نسبتی از سپرده های مشتریان خود نگهداری کنند تا اطمینان حاصل شود که آنها قادر به پرداخت بدهی های خود هستند. کاهش این ذخایر الزامی، سرمایه بیشتری را برای بانک ها برای ارائه وام یا خرید سایر دارایی ها آزاد می کند. برعکس، افزایش آن باعث کاهش وام های بانکی می شود.

4. سیاست های پولی غیر متعارف نیز در زمان های اخیر محبوبیت پیدا کرده است. در دوره‌های آشفتگی شدید اقتصادی، مانند بحران مالی سال 2008، فدرال رزرو آمریکا ترازنامه خود را با تریلیون‌ها دلار اسکناس خزانه و اوراق بهادار با پشتوانه وام مسکن (MBS) بارگذاری کرد و برنامه‌های وام‌دهی و خرید دارایی جدیدی را معرفی کرد که جنبه‌هایی از وام با تخفیف، عملیات بازار باز و QE را ترکیب می کرد. مقامات پولی سایر اقتصادهای پیشرو در سرتاسر تسهیل کمی (QE) چیست؟ جهان از این روش پیروی کردند.

5. بانک های مرکزی ابزار قدرتمندی در توانایی شکل دادن به انتظارات بازار از طریق اعلامیه های عمومی خود در مورد سیاست های احتمالی آینده دارند. بیانیه‌های بانک مرکزی و اعلامیه‌های سیاسی، بازارها را به حرکت در می‌آورد و سرمایه‌گذارانی که درست حدس می‌زنند که بانک‌های مرکزی چه خواهند کرد، می‌توانند سود قابل توجهی داشته باشند.

سیاست پولی در مقابل سیاست مالی

سیاست پولی توسط یک بانک مرکزی تصویب می شود که وظیفه دارد اقتصاد را در حالت یکنواخت نگه دارد. هدف پایین نگه داشتن بیکاری، حفاظت از ارزش پول و حفظ رشد اقتصادی با سرعت ثابت است. این امر عمدتاً با دستکاری نرخ های بهره به دست می آید که به نوبه خود نرخ استقراض، هزینه و پس انداز را افزایش یا کاهش می دهد.

از سوی دیگر سیاست مالی توسط یک دولت وضع می شود که شامل کاهش مالیات و افزایش هزینه های دولت در زمان های رکود به منظور تحریک رشد اقتصادی است. همچنین در زمانهایی که اقتصاد بیش از اندازه در حال گرم شدن است، دولت با کاهش هزینه های خود و افزایش مالیات، سیاست برعکسی را در پیش میگیرد.

سیاست پولی هر چند وقت یکبار تغییر می کند؟

کمیته بازار آزاد فدرال رزرو، هشت بار در سال تشکیل جلسه می دهد. پس از چند روز بحث، اعلام خواهد کرد که آیا تغییری در سیاست‌های پولی کشور ایجاد می‌کند یا خیر و اگر چنین است، چه خواهد شد. با این حال، فدرال رزرو ممکن است در مواقع اضطراری در صورت لزوم اقدامات بیشتری انجام دهد. این کار در بحران های اخیر از جمله فروپاشی اقتصادی 2007-2008 و همه گیری COVID-19 انجام شده است.

جمع بندی

سیاست پولی مجموعه ای از اقداماتی است که می تواند توسط بانک مرکزی یک کشور برای کنترل عرضه کلی پول و دستیابی به رشد اقتصادی پایدار انجام شود. سیاست های پولی را می توان به طور کلی به دو دسته انبساطی یا انقباضی طبقه بندی کرد. برخی از ابزارهای موجود اعمل سیاست پولی عبارتند از: بازنگری در نرخ بهره، اعطای مستقیم وام نقدی به بانک ها و تغییر الزامات ذخیره بانکی.

سیاست تسهیل کمی یا QE چیست؟

کشورها به غیر از دست و پنجه کردن با مشکلات حوزه سلامت، با مشکلات اقتصادی نیز درگیر هستند.

ترس از همه گیری این ویروس به بازارهای مالی هم سرایت کرده است و این بازارها در حال سقوط هستند

اگر در حال پیگیری اخبار اقتصادی این روزها باشید، حتما اسم گوش شما رسیده است. سعی می کنیم

در ادامه توضیحاتی راجع به این ابزار پولی خدمت شما ارائه دهیم.

تسهیل کمی چیست؟

یک سری عملیات بازاری(توسط بانک های مرکزی ) می باشد که نقدینگی و تورم را، به هدف تحریک اقتصاد یک کشور،

تشویق کسب و کار و مصرف کنندگان به قرض .گرفتن و خرج بیشتر، افزایش می دهد

معمولا این عملیات از یک بانک مرکزی تشکیل شده است که با خرید اوراق بهادار(مانند اوراق قرضه و دارایی های خزانه) از حکومت

یا بانک های تجاری، پول را به اقتصاد تزریق می کند. بانک هایمرکزی از این طریق به منابع مالی ذخیره .بانک های عضواضافه می کنند

QE یک ابزار نا متعارف !؟

بانک ها برای کنترل جریان نقدینگی ابزارهای متفاوتی دارند که مهمترین آنها عبارتند از :

تغییر در نرخ بهره، اعمال سیاست های بازار باز، تغییر در نرخ پایه پولی و …

به عنوان یک ابزار نامتعارف و بعضا QE اما همواره از خطرناک در حوزه ابزار های پولی نامبرده می شود.

به دلیل آنکه اعتبار جدید توسط یک کالا یا هر ارزش فیزیکی دیگر حمایت نمی شود، تسهیل کمی، به طوراساسی، پول را از هیچ به وجود می آورد.

اگر اقتصاد رو به نزول باشد و شرکتها نگران آینده بوده و سرمایه گذاری خود را کاهش بدهند، بانک مرکزي می تواند

نرخ بهره بین بانکی را کاهش دهد که این امر باعث می شود

تا بانک هاي کوچک تر ترغیب به قرض گرفتن از بانک مرکزی شوند، زیرا باید بهره کمتری باید پرداخت کنند

اگر بانک مرکزي نرخ بهره پایه را کاهش دهد، بانک های تجاری نیز نرخ بهره خود را کم می کنند و قرض گرفتن از آنها برای شرکت ها ارزانتر تمام می شود

و در نتیجه سرمایه گذاري و اقتصاد تحریک می شود در صورتی که با وجود کاهش نرخ بهره توسط بانک مرکزی تا سطح نزدیک صفر، رکود همچنان ادامه یابد،

بانک مرکزی دیگر قادر به کاهش نرخ بهره نخواهد بود و دام نقدینگی اتفاق می افتد.

در این شرایط بانک مرکزی می تواند از سیاست تسهیل کمّی استفاده کند.

به همین دلیل این سیاست گاهی به عنوان آخرین راهکار برای به گردش درآوردن مجدد اقتصاد شناخته می شود

اثرات مثبت:

افزایش نرخ تورم و انتظارات تورمی | اشتغال زایی| رشد تولید ناخالص داخلی

اثرات منفی :

اجباری نبودن وام دادن | وام گرفتن بیشتر از توان بازپزداخت | تورم

سخن نهایی:

با توجه به اینکه عده ای از اقتصاد دانان این ابزار را در مهار رکود سال 2008 کارساز می دانند

ولی به دلیل نوظهور بودن و معلوم نبودن تبعات احتمالی آن(ابر تورم، قرض بیش از حد صنایع، خرجکرد /ول در بازار
های نوظهور و …) هنوز یک ابزار متناقض و بحث برانگیز هست.

سیاست تسهیل کمی یا QE چیست؟

اشتراک گذاری

مطالب زیر را حتما بخوانید!

نظر شما چیست ؟

نظرتان درباره سیاست تسهیل کمی یا QE چیست؟ را با سایر بازدیدکنندگان سایت به اشتراک بگذارید.

اطلاعیه سایت

آخرین بروزرسانی سایت : 0 شهریور 1401

دوستان توجه داشته باشید ویدیو هایی که درسایت از اساتید ایرانی یا خارجی گذاشته میشود فقط جنبه آموزش دارد و جنبه تایید فرد یا شخص تهیه کننده ویدیو را ندارد.(چه دوره های آموزشی دیگر چه فعالیتهای مرتبط با فرد) بازار های مالی و سرمایه گذاری (سهام ،ارز ، طلا ، نقره و سکه ) یکی از بهترین مکان ها برای سرمایه گذاری و کسب سود و ایجاد درآمد غیر فعال است . اما این بازارها خصوصا” با بهره گیری از اهرم یا لوریج دارای ریسک ذاتی بالایی است لذا در صورت نداشتن تجربه کافی از ورود به این بازارها خودداری کرده و تنها سرمایه هایی را وارد این بازارها کنید که از دست دادن احتمالی آن ضربه سنگینی به زندگی شما وارد نکند . یادآوری می نماید هیچکس به اندازه شخص شما دلش به حال سرمایه شما نمی سوزد لذا به حرف افراد و شرکتها برای مدیریت سرمایه خود ، اعتماد نکنید. ارائه مقالات ، اخبار ، تحلیلها و دیگر مطالب این سایت تنها در راستای آموزش واطلاع رسانی بوده ، مسئولیت استفاده از آن بر عهده استفاده کننده است.

روانشناسی بازار

مصاحبه با تریدری که 200 دلار را به 196000 دلار تبدیل کرد

‏دوره آموزشی جامع و رايگان معامله گر ٣ بعدی

کسب مهارت راه رسیدن به موفقیت در معامله گری

ژورنال نویسی در بازارهای مالی مدرس نوید عمادی

ذهنتان را در معامله گری از پیش فرضها خالی کنید

مطالب ویژه

کورس Chris Capre Advanced Price Action Course 2020

کورس پرایس اکشن ال بروکس 2018

آموزشهای علی تقی خان از بازار های مالی

کورس آموزش پرایس اکشن آل بروکس

کورس Avdo – Forex Grid Mentoring Program

مجموعه 4 کورس برای معامله گران از جیسون باند

کورس Fibs Don’t Lie Advanced

سیستم معاملاتی Forex Master Levels از Nicola Delic

دانلود کورس آموزش پرایس اکشن نایل فولر Nial Fuller’s Price Action

کورس 2018 Total Fibonacci Trading محصول TradeSmart University

مجموعه The Forex Scalper Mentorship Package

کورس FTA Global Macro Pro Trader

• 2199 کاربر
  کاربران عضو شده در سایت
• 662 مقاله
  مقالات و آموزش های منتشر شده تا کنون
• 51 محصول
  محصولات حرفه ای آماده ی فروش
• 397 دیدگاه
  دیدگاه های منتشر شده تا کنون

درباره ما

گردانندگان کتابخانه اقتصادی برآنند تاجایی که امکان دارد، در زمینه تخصص خود “بازار های مالی” اطلاعات مفید گردآوری نموده و در اختیار علاقه مندان قرار دهند.

تیم ما تلاش میکند تا این منابع ارزشمند را شناسایی، تهیه و در سایت منتشر نماید.

ما اعتقاد داریم که هیچ چیز به اندازه دانش نمی تواند به انسان در راه افزایش کیفیت زندگی کمک کند و این وبسایت به نوعی یک فعالیت عام المنفعه در جهت پیشرفت جامعه ایست که همه در آن زندگی می کنیم.

سلب مسئولیت ، رعایت مالکیت معنوی و افشای ریسک :

بازار های مالی و سرمایه گذاری (سهام ،ارز ، طلا ، نقره و سکه ) یکی از بهترین مکان ها برای سرمایه گذاری و کسب سود و ایجاد درآمد غیر فعال است . اما این بازارها خصوصا” با بهره گیری از اهرم یا لوریج دارای ریسک ذاتی بالایی است لذا در صورت نداشتن تجربه کافی از ورود به این بازارها خودداری کرده و تنها سرمایه هایی را وارد این بازارها کنید که از دست دادن احتمالی آن ضربه سنگینی به زندگی شما وارد نکند . یادآوری می نماید هیچکس به اندازه شخص شما دلش به حال سرمایه شما نمی سوزد لذا به حرف افراد و شرکتها برای مدیریت سرمایه خود ، اعتماد نکنید.
ارائه مقالات ، اخبار ، تحلیلها و دیگر مطالب این سایت تنها در راستای آموزش واطلاع رسانی بوده ، مسئولیت استفاده از آن بر عهده استفاده کننده است.